۱۳۸۰ دی ۲۵, سه‌شنبه

اسپورSpore (لايه ي مقاومي براي روح)

مقاله اي كوتاه ولي خواندني



( توضيح: اين نامه ي يكي از عزيزانيست كه وقت گذاشته اند و براي من و شما اطلاعات وسيع پزشكي خود را با آدم شناسي جوش داده اند و به اي-ميل من فرستاده اند. من بوجود اين انسانهاي بزرگ در جمع فارسي زبانان افتخار ميكنم.)



” خيلي از باكتريها روش مقاومتشون اسپور سازي هست، يعني يك يا چند لايه ي سخت و غيرقابل نفوذ بدور خودشون مي زنن و و وارد زندگي تازه ه اي ميشن، ساكت ولي زنده. با اشعه ي آفتاب و حتا گاهي حرارت اتوكلاو و مواد ضدعفوني كننده (البته بستگي به باكتري و اسپورش داره) هم مقاومتر ميشن. حالا غرض از اين داستانسرايي چي بود؟ اين كه من رفتم تو اسپور، توي فاز اسپور:) من فكر ميكنم از ميكروبها و خصوصا ويروسها درسهاي مقاومت ميشه ياد گرفت!:) با قسمت حمله كردنش موافق نيستم:) حالا كه صحبتش شد يك چيز جالب بگم، يكي از روشهاي حمله كردن ويروسها مثل حمله كردن آدمهاي حيله گر به ساختارهاي فكري (نه چندان محكم) هست. ميدونيد چيكار ميكنه؟ خيلي جالبه، اول در بدن ميزبان دي ان آ DNA رو ميسازه، طوري كه ميزبان نمي فهمه كه اين يك بيگانه هست. بعدش، شروع به ساختن سرسام آور دي آن آ DNA هاي مخصوص خودش ميكنه، و ميزبان رو از پا در مياره.

(... دشمن دوست نما هر چه كند تزوير است ...سعدي)

ادامه ي داستان جالبتر ميشه، ولي بگذريم،...“

(نامه اي از دكتري كه نخواستن اسمشون رو اينجا بنويسم و ميگن كه از گمنامي لذت ميبرن!)

---

همونطور كه ميگيد...

.... اين ويروسها مانند آدمهاي حيله گر ميمونن كه فقط به كساني ميتونن حمله كنن كه ساختار فكري نه چندان محكمي دارن. پس علت اينكه پيامبرهاي دنيا، بزرگان عالم همگي يكصدا به انسانها ميگن برويد بدنبال علم و دانش همينه. سيستم باورهاي خود را بايد محكمتر كرد. هيچ حدي هم براي اين تحكيم وجود نداره. آسمانخراشي رو تصور كنين. اين بنا بايد به يك ساختار و پي محكم تكيه بزنه، بعدش ميشه به نقاشي روي آن پرداخت. خيلي ساختمونها بودن كه به ظاهر قشنگ بودن اما به اسكلت محكمي چنگ نزدن و با يك زلزله ي ريز سقوط كردن. در كوهنوردي مهمترين اصل، جاپاي محكمه. بايد به برترين قدرت عالم كه قدرتش از رئيس اداره و استاد و فلان خرپول و ... بسيار بيشتره و حتا از بمب هم بيشتره و حتا در فواصل دوري از ما روي ستارگان هم ميتونه انفجارهاي بسيار باورنكردني را براحتي انجام بده، اعتماد كرد و بهش تكيه داد. بعد باورهاي خلاقانه اي به سر آدم وارد ميشه. اصلا چشمه ي خلاقيت اوست. بقول دكارت: ” ايده ها از خدا به سر من مي آيند.“ يا به قول انيشتين: ” من بافه هاي فكرم را با استفاده از تيشه ي رياضي آنچنان ظريف و حساس كرده ام تا به فركانسهاي خدا، عكس العمل نشون بده.“ حواسمونو جمع كنيم كه ما كي هستيم و الان كجاييم. اگه تو تهروني، اگه تو شيرازي، اگه تو اصفهاني، بدون كه خدا همينجا هم هست. حواسمون باشه كه اين ما هستيم كه بايد با قوانين جهان هماهنگ بشيم نه اينكه خدا رو عوض كنيم. خيليها خواستن خدا رو عوض كنن اما فهميدن كه عمرشون رو تلف كردن. ما بايد تسليم قوانين طبيعت بشيم تا مانعي سر راه آرزوهامون نياد. اين كار رو به فردا نبايد موكول كرد. احتياج به زمان خاصي هم نداره. وقت تنگه و راه بلند. همين الان آرزوهاي بچگيمون رو زنده كنيم. با اين كار به دستورالعمل خاك خورده اي كه توسط خدا در ذهن ما دفن شده رو پيدا مي كنيم. تنها راه خوشبختي ما خواندن اين نقشه ي گنج و يافتن آن است. اگر قدرت خواستين، او بهتون ميده. مادامي كه پاكيم، به اينترنت خدا وصليم. چون ديگه ما رو روي راه درست پيدا كرده و خودش ميگه: « من به كساني كه در راه درست گام بر ميدارند، كمك ميكنم. به هر گامشان، گامي اضافه مي كنم.»

روح آدم بايد ظريف باشه اما اين كافي نيست. چيز ديگه اي هم لازمه. بايد روح جريان داشته باشه و براي جريان داشتن بايد مقاوم بود. نياز نيست زور بزنيم. همينكه احساس كنيم از جنس نوريم، ديگه بر هر تاريكي اي غلبه مي كنيم. تاريكي از نور وحشت داره و با ديدن حتا يك كور سوي نور، فورا عقب ميكشه. وصل بشيم به منبع نور. منظورم اين نيس كه بميريم. منظورم اينه كه حس كنيم توي ما چشمه ي قدرتمندي از نور الهي وجود داره كه هميشه جهت درست حركت بسوي آرزوهامون رو نشون ميده. بعضيا بهش ميگن: قطب نماي فردي. بعضيا ميگن: خدا، بعضيا ميگن: طبيعت. فرقي ميكنه؟!

همين الان خودتون رو نور يك چراغ قوه تصور كنين كه بعد از روشن شدن لامپ، حركت خودتون رو با خيال راحت شروع ميكنين. با اين اطمينان كه مطمئن هستين چراغ قوه اي كه روح شما از اون ساطع شده، هرگز خاموش نميشه. هرگز. پس آرام و مطمئن حركت كنين. آرام و مطمئن. جلو بريد و به پشتوانه ي خود كه همون خداست، اعتماد كنين. او شما رو رها نميكنه، شما رو هدايت ميكنه. هرجا او بگرده، شما به اون سمت بايد بريد. راهنماي شما اوست و شما يك سالك. آرام باشيد و با اعتماد به نفس خود. اعتماد به جنس نوراني خود. اعتماد به روشنايي پشت سرتون. موفق باشيد...



دوستدار تمام اشعه هاي نوراني ساكن روي كره ي زمين و سيارات ديگه............ محمد