دوستی

انگاه جوانی گفت ای حکیم مهربان از" دوستی" سخن بگوی.
پیامبر گفت:دوست شما همان دعای شما ست که مستجاب شده است.
مزرعه شماست که در آن با عشق دانه می کارید و با شکر درو می کنید.سفره طعام و شعله آتشدان شماست.زیرا با گرسنگی نزد او می آیید و در کنارش آرامش می جوئید.
وقتی دوست شما از ضمیر خویش سخن می گوید ،شما را نه هراس آن باشد که گویید،((چنین نیست)) و نه دریغ باشد که گویید((آری چنین است))هنگامی که او سکوت می کند قلب شما از گوش کردن به آوای قلب او باز نمی ایستد.زیرا در اقلیم دوستی همه اندیشه ها ،همه آرزوها و انتظارات بی هیچ کلمه ای به دنیا می ایند و میان دو دوست تقسیم می شوند.با شادی و نشاطی که در زبان نمی گنجد .
وقتی از دوست جدا می شوید غمی به دل راه نمی دهید،زیرا انچه را که شما در او بیش از همه دوست می دارید ای بسا که در جدایی بهتر در چشم شما جلوه کند چنانکه کوه نورد وقتی از دشت به کوه می نگرد انرا بهتر می بیند.و
خوشتر که در دوستی هیچ مقصودی در میان نباشد مگر آنکه روح شما ژرفتر وعظیم تر شود.زیرا اگر عشق در پی چیزی جز کشف اسرار عشق باشد ،به حقیقت عشق نیست بلکه دامی است که ادمی می گسترد و در آن صیدی جز کالای بیهوده نمی افتد.
و بگذار بهترین بخش هستی تو از آن دوستت باشد.اگر او دریای وجودت را هنگام جزر آب دیده است ،بگذار در مدّ آب نیز آن را تجربه کند.زیرا اگر دوستت را بدان خاطر بخواهی که ساعات خود را در صحبت او بر باد دهی ،بهره آن دوستی چه خواهد بود؟
پس در صحبت او ساعاتی را بجوی برای زیستن (نه برای کشتن).زیرا دوست برای آن است که نیاز تو را برآورد نه تهی بودنت را پر کند.و بگذار در پیوند شیرین دوستی خنده وشادی باشد و شریک شدن در لذت های یکدیگر.زیرا در شبنم نکته های ظریف و کوچک دل آدمی صبح خود را می یابد و تازه و با طراوت می شود
بخشی از کتاب پیامبرِ جبران خلیل جبران
ترجمه دکتر الهی قمشه ای
.............................
ماه رمضون خوبی داشته باشید
امیدوارم هممون لذت این ماه رو بچشیم

مرجان