شفا

نسيم

”همانا در دوران عمر شما، نفحات و نسيمهاي قدسي مي وزد. بهوش باشيد كه خود را در گذرگاه ِ آن نسيمها قرار دهيد.“

(پيامبر) (زبان اصلي: ان في ايام دهركم نفحات، الا فتعرضوا لها)



دلا، چو غنچه شكايت ز كار بسته مكن،

كه باد صبح، نسيم ِ گره گشا آورد. (حافظ)



”نشانه ها هميشه و همه جا سعي دارند تو را بسوي راه درست هدايت كنند. آنها را هيچكس نمي تواند آنچنان كه تو مي بيني، ببيند.“ (كيمياگر- پائولو كوئيلو)



در اشعار فارسي ” نسيم“ يعني نشانه. هر كس كتاب كيمياگر رو خونده باشه، خوب مي دونه نشانه چيه. نشانه، علامتيه در ظاهر خيلي پيش پا افتاده در طبيعت كه با دل حرف مي زنه و راهي رو بهمون نشون ميده. علاوه بر زندگي خودمون، توي زندگي بزرگان هم اين نشانه ها رو مي شه رديابي كرد. مثلا سيبي كه پيامي به نيوتن داد. تار عنكبوتي در جلوي دهانه ي يك غار، نشانه اي شد كه تعقيب كنندگان پيامبر از عقل خودشون كلك بخورن و اين همونيه كه خدا ميگه: خدا براي مكر آنها، مكري بزرگتر دارد. اسكار وايلد گفت: ”در مدتي كه نمي داني هدفت از زندگي چيست، بادهايي همواره پشت پنجره ي خانه ي تو مي وزند كه از سمت آرزويت بويي بسوي تو آورده اند. اين بو را فقط تو مي فهمي و بس. وقتي كه راه را از جهت وزش باد يافتي، بادهايي مژده ي حركت كردن تو بسوي مقصد را بسوي مقصد مي برند و مقصد نيز به شوق تو راه مي افتد.“ هميشه وصال در نيمه هاي راه اتفاق مي افته. اينطوريه كه تو زندگي يك عارف، ميلياردها بار وصال با هدفها رخ مي ده.



بوي خوش اين نسيم، از شكن ِ زلف اوست..

شعشه ي اين خيال، زان رخ ِ چون ”والضحا“ست.(مولانا)



در زندگي همه ي ما مشكل وجود داره. بيماري، شكست در عشق، مشكلات مالي، درسي و ... . هر كسي براي حل اونا از تكنيكي استفاده ميكنه. يكي تو دل مي ريزه و خودتون عاقبت اين كار رو مي دونين. يكي عصباني مي شه و به همه بد و بيراه ميگه. يكي بي خيال ميشه و آرزو كردن رو بر دل منع مي كنه، تا بكلي صورت مسأله رو پاك كرده باشه و مشكلي نصيبش نشه. خودتون مي دونين چه سخته وقتي كسي به پيري ميرسه و آرزوهاش رو تو خودش دفن كرده باشه. يكي براي فرار از مشكل به مخدر رو مي آره. يكي وجود مشكل رو با تلقين انكار مي كند و ... اما تقريبا تمام بزرگان واقعي دنيا يك راه معجزه آسا، سريع و خيلي قدرتمند براي حل مشكلات بما نشون مي دن. اونم اينه:

خودمون رو در محضر خدا بدونيم و به پديده ها بشكل كلام خدا نگاه كنيم. زبان خاصي كه با ما حرف مي زنه. شكوفه دادن ديگه وظيفه ي بهار نيست و بخاطر گرماي هوا نيست. شكوفه كردن ميشه يه پيام. پديده ها عمق پيدا مي كنن و ازين سطحي بودن مي افتن. اونوقت مي بينيم برف كلمات پاك خداست. ديدن يك دوست تو خيابون، ديگه يه ملاقات معمولي نيس. چيزيست كه يه خداي بينا تدارك ديده تا شايد ما بتونيم پيامي رو بفهميم. يه ايميل، ديگه يه تماس ساده و دوستانه نيس. يك ويروس، ديگه يه ويروس نيس. همه چيز مارك مي خوره. هر چيزي علامتي از هوش رو از خودش نشون ميده و مي فهميم كه ما در بين اتفاقاتي باهوش داريم زندگي مي كنيم. از زنگ زدن بيخود ساعت زودتر از موعد تا بيخوابي نصف شب. هر چيزي نشانه اي هوش خودش رو بما نشون ميده. آدمها هم همينطورن. روي بعضيها نوشته شده: «مثل من نباش!» ديگه گل، گل رز يا شب بو نيس.



- محمد

ــــــــــــ



نكته: ديدار VISIT، وبلاگي بزبان انگليسي. منابع: كتاب A Course In Miracle معروف به ACIM و كتاب There is a Spritual Solution to Every Problem نوشته ي يكي از عارفان و روانشناسان معاصر دكتر وين و. داير است. اطلاعات راجع به كتاب مرجع (ACIM) را از اين سايت http://www.acim.org دريافت كنيد. اين كتاب در طول سي سال نوشته شده است. نويسندگان آن فقط گردآورنده و دسته بندي كننده ي كتابهاي عرفاني عالم (شرق و غرب) بودند و چيزي بر آن نيفزودند. كتاب بعدي هم يكي از بهترينها و مؤثرترينهاست.