رنج و غم همه پر

امید هایی که ماشین های ایرانی در ترافیک به هم میدن معرکه است.



يا آرزو هايم



همه از مرگ مي ترسند ، من از رفيق نامرد !



چقدر زود دير مي شود !



کلاغ پر ، گنجشک پر، رنج و غم همه پرپر !



خانه بي مادر زندان اوين است



امان از حرف مردم !



افسوس که دو رنگي



الهي در آتش عشقم بسوزان ولي محتاج نامردان مگردان



الهي به اميد تو



او بالاتر از انديشه هاست



رفيق بي کلک مادر



به چشمانت بياموز که هرچيز ارزش ديدن ندارد



عاقبت خاک گل کوزه گران خواهيم شد



بسکه تو آزردی مرا هرگز نمیبخشم تو را



خوب باش که شايد فردايي نباشد



بيمه اش دعاي مادر



یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد طلب عشق ز هر بي سروپايي نکنيم



یا تو یا هيچ کس ديگه



خسته از تکرار شبها


امروز هم گذشت ... بی خيال

Excerpt: Writting of hopes on automobiles.