شفا

چقدر صبر براي موفقيت لازم است؟

انسان نمي تواند با صبر و بردباري به آمال خود برسد، مگر آنكه روح او آرام و عاشق باشد. ”سعي“ و ”آرامش“ روح وسيله ي پيشرفت است. هيچ لذتي برابري نمي كند با لذتي كه يك انسان فعال از كار خود، كه بدان عشق ورزيده باشد، مي برد. ادوبون Audobon مي نويسد: ”چندين سال زحمت كشيدم و قريب دويست تصوير پرندگان مختلف را كشيده و مجموعه اي درست كرده بودم كه نتيجه ي چندين سال زحمت من بود. ميخواستم بمسافرتي روم. آنرا در صندوقي گذاشته و به يكي از دوستانم سپردم. بعد از چند ماه كه مراجعت كردم و در صندوق را باز كردم منظره اي را مشاهده كردم كه تمام بدنم را به لرزه انداخت و سرم گيج و چشمم سياهي رفت. ديدم دو موش بزرگ به صندوق رخنه نموده و تمام اوراق را جويده اند. تا چند روز مثل اشخاص مريض در يك حالت اغماء و سبات عميق فرو رفته بودم ولي بعد از تفكر زياد بخود تكان دادم، تفنگ و قلم و كاغذ را برداشته بطرف جنگل رفته و كار را از سر گرفتم و خيلي خشنود بودم از اينكه صورتهاي صحيح تري خواهم كشيد و غلطهاي سابق را تصحيح خواهم كرد. پس از سه سال تمام آن چيزي كه از دست داده بودم را با كيفيتي بسيار بسيار بهتر مجددا تهيه كردم.“

نظير اين اتفاق براي نيوتن هم رخ داده است. سگش شمع روشني را روي يك دسته از اوراق مهم كه حاوي يادداشتها و حسابهايي كه مولود چندين سال زحمت و كوشش اين فيلسوف بود، انداخت و اوراق مزبور آتش گرفت. مي گويند اين ولقعه خيلي او را صدمه زد. بدرجه اي رسيد كه صحت مزاجي او را منحرف نمود و تا مدتي هوش و فهم او ضعيف شده بود. اما بعد آنها را مجددا نوشت و اذعان كرد كه بار دوم افقهاي روشن بيشتري را تسخير كرده است.

كارلايل Carlyle (1790-1881) عينا دچار همچو امتحان شد. شخصي جلد اول كتاب ”انقلاب فرانسه“ ي او را عاريه گرفت كه مطالعه كند. بعد از مدتي كارلايل فرستاد و كتاب را مطالبه كرد. شخص مزبور جواب داده بود كه كتاب را من فراموش كرده و بزمين انداخته بودم. خدمتگزار خانه به خيال اينكه اين اوراق، باطله هستند آنها را سوزانيده است. تصور كنيد نويسنده اي كه عمر خود را در راه تاليف كتابي صرف مي كند، از شنيدن همچو جوابي و از بين رفتن كتاب خود چه حالي مي شود. اما كارلايل مايوس نشد و بقوه ي ذاكره فشار آورد و آنرا دوباره از سر نوشت. كسانيكه كتاب مزبور را خوانده اند به علو همت و قوت عزم او اعتراف مي كنند. خود او در جايي از كتاب مي نويسد: ”انصافا آن آتش سوزي، همچو آتش گرفتن جهل من در برابر داناييهاي بيشتر بود. بايد از بابت آن سوزانده شدن شكر بجاي آورد.“



-بخشي از كتاب اعتماد به نفس، نوشته ي ساموئل اسمايلز (1812-1904)