شفا

خوشبختي

قدر سلامتي رو بدونيم. ديدن سلامتي خودش يه نعمته. اينكه آدم بتونه سلامتي خودش رو متوجه بشه يه نعمته. سلامتي رو ميشه با ورزش و غذاي سالم و روحيه ي اميدوار نگه داشت و زيادش كرد. شايد بيماري يه هشدار ريز باشه. بعضي چيزا رو نمي شه با پرسيدن چرا حل كرد. مثلا اينكه ”چرا بايد آدم سالم باشه“ سؤال خوبي نيست. رازهاي اصلي پشت پرسيدن با ”چگونه“ قايم شدن. چگونه مي تونم خدمت كنم. چگونه مي تونم پول كسب كنم. چگونه بدن رو ميشه سالم نگه داشت. چگونه ميشه نترسيد. چگونه ميشه برنامه ريزي كرد. چگونه ميشه زمان رو هدر نداد. علت اينكه زمان رو هدر مي ديم، اينه كه نمي دونيم چه جوري شروع كنيم.



حالا من يه راه حل براي شروع كردن دارم. فكر كنين كه يه عمر ناراحتي كيسه ي صفرا داشته باشين و هي پشت گوش بندازين. فردا فردا فردا. يوهو يه شب دل درد شديد بگيرن و فردا صبح بيمارستان وعمل. و بعد سلامتي. خب. اين همون شروعه. چه طور شد كه رفتين بيمارستان. چون راه ديگه اي نبود. براي رسيدن به آرزوها هم بايد همينطوري رفتار بشه. هر چيزي رو ميشه با شروع كردن به انجامش، شروع كرد. هر چيزي. همينكه يكي شروع كنه به سيگار و الكل ديگه افتاده تو راه غلط. همينكه يكي شروع كنه رو آرزوهاش فكر كنه و بخودش اميد بده و از هر جا شده اميد كسب كنه، ديگه تو راهه.



خوندن شفا ممكنه خوب باشه، اما اگه تمام آرشيو شفا رو كه بخونين به ارزش ده دقيقه در آرامش فكر كردن به آرزوها نمي رسه.

فكر كنين كه مشكلي ندارين. هيچ مشكلي ... دوست دارين به چي برسين؟ و مطمئن باشيم كه خدا همراهي كردن با ما رو و فرستادن يه لشگر فرشته رو براي كمك به ما تضمين كرده، اگه آرزوي ما انساندوستانه باشه.



ما به خودمون در بيشتر مواقع خيانت مي كنيم. چطور يه آدمي كه ورزش نمي كنه مي تونه از انسانيت حرف بزنه؟! مگه ما خودمون آدم نيستيم؟ ديروز يه جايي بودم ديدم يه آقاي پيري رو آورده بودن بيمارستان تا براي دفعش آب بدنش، براش سوند بذارن. همينكه ما الان اين مشكل رو نداريم جاي شكر داره. نداره؟



اگه تمام مطالب خوب دنيا رو بخونين ارزشش به اندازه ي فكر كردن و تمركز روي آرزوها نيس. البته مطالعه ي خوب غذاي روحه اما فكر كردن به آرزوها كپسوليه كه چيزايي كه خونديم رو در ما زنده مي كنه. خوشبختي شما وابسته به اميدهاييه كه در شما فعاله. خوشبختي به اين نيست كه در فلان سايت و فلانجا يه مطلب عالي و اميدوار كننده باشه. پس خوشبختيه خودمون رو به چيزاي اطراف بند نكنيم. كه اگه يه روز يكي ازون چيزا از بين بره، بد بخت شيم.



خدا همه جا هست. حتا در قعر تاريكي و نا اميدي. حتا اگه بارها بهش قول داده باشيم و قول شكسته باشيم، باز ميشه بهش قول داد. او عاشق ماست و ما عاشق عاشق شدن او.

«تا جايي كه ميشه بدبخت شدنتون رو غير ممكنتر كنين.»

آرزو كنيم. خدا با ماست.

... محمد