۱۳۸۲ آبان ۲۹, پنجشنبه

وصيت نامه ي افلاطون

Joy of Fasting 27



مترجم: خواجه نصيرالدين طوسي*

قسمت اول





معبود ِ خويش را بشناس

و حق ِ او را نگه دار،



و هميشه در حال ِ آموزش دادن و آموزش گرفتن باش،

و توجه بر طلب ِ علم را مقدم دار.



و از خدا چيزي مخواه كه نفع ِ آن منقطع (مقطعي) بـُوَد،

و يقين داشته باش كه «همه ي» مواهب از حضرت ِ اوست،



و از او نعمت هاي باقي (نعمتهايي پايدار)،

و فوايدي كه از تو مفارقت(دوري) نتواند كرد، التماس كن.



هميشه بيدار باش

كه شرور را اسباب بسيار است،



و آنچه نشايد كرد (شايسته نيست) به آرزو مخواه،



و بدان كه انتقام ِ خدا از بنده،

به سُخـط (خشم ِ بي رحمانه) و عـِتاب (بي حرمتي و سرزنش) نبـُوَد،

بلكه به تقويم (متحول كردن) و تأديب (ادب كردن از فرط ِ عشق) باشد.





و بر آسايش و خواب اقدام مكن،

مگر بعد از آنكه محاسبه ي نفس در سه چيز را

به تقديم رسانيده باشي

(شبها نخواب مگر اينكه در سه چيز تغييراتي ايجاد كرده باشي):



اول آنكه تأمل كني تا در آن روز هيچ خطا از تو واقع شده است يا نه،

دوم آنكه تأمل كني تا هيچ خير اكتساب كرده اي يا نه،

سوم آنكه هيچ عمل به تقصير فوت كرده اي (كوتاهي كرده اي در عمل به نداي درونت) يا نه.





و ياد كن كه چه بوده اي در اصل،

و چه خواهي شد بعد از مرگ،



و «هيچكس» را ايذا (رنجور) مكن،

كه كارهاي عالم در معرض ِ تغير و زوال است.



و «بدبخت» آن كس بُوَد كه از تذكر ِ عاقبت غافل بُوَد و از زَلـَت (لغزش) باز نـَه ايستد. (اين تعريف ِ بسيار علمي و دقيقي از معناي بدبخت است و فوق العاده اهميت دارد. پس بدبخت كسيست كه با وجوديكه به او تذكرات ِ مهمي داده مي شود، دست از تكرار ِ چيزي كه مي داند خطاست بر نمي دارد. جالب اين است كه كسي كه مي لغزد مي داند كه دارد مي لغزد.)





سرمايه ي خود را از چيزهايي كه از ذات ِ تو خارج بُوَد مساز.

ــــــــــــــ



*وصاياي افلاطون به شاگرد ِ خود ارسطاطاليس كه هشتصد سال ِ پيش خواجه نصير الدين طوسي اون رو ترجمه كرده و در انتهاي كتاب ِ اخلاق ِ ناصري نوشته. به نظرم خوندنش از افطاري هم واجب تره چون فوق العاد مهمه.



... محمد