اميد نفس كشيدن است و نااميدي حبس نفس.
مولانا در دفتر سوم مثنوى نيز چنين آورده است:
انبيا گفتند: نوميدى بد است
فضل و رحمتهاى بارى، بىحد است
اى بسا كارها كه اول صعب گشت
بعد از آن بگشاده شد، سختى گذشت
بعد نوميدى بسى اميدهاست
از پس ِ ظلمت بسى خورشيدهاست
هيچ ما را با قبولى كار نيست
كار ما تسليم و فرمان كردنى است
mohammad
0 نظر:
ارسال یک نظر