۱۳۸۴ مرداد ۲۵, سه‌شنبه

در طول عمر ِ شما نسيمهايي مي وزد

سماع چیست؟
ز پنهانیان ِ دل
(اونايي که دلمون بهشون وصله ولي فعلا جلوي چشامون نيستن)
پیام !

دل ِ غریب
(دلي که پره از استرس و نگراني و غربت با همه چي)
بیابد ز نامه شان
آرام !

هزار کژدم ِ غم را

همون که حافظ ميگه بهشون تيرهاي بلا و افسردگي که از هر طرف به سمت ِ ما مي بارن و ما بي سپر وايساديم جلوشون. پناهي نداريم. اون کژدم ها وقتي اون پيغام مياد.. )

کنون ببین
کشته

هزار دور ِ فرح (هزار دور ِ شادي)
بین؛
میان ما
بی‌جام !!

چو جان ِ ما ز «نفَختُ» است فیه ِ من روحی

قران: پس از آفريدن ِ انسان از روح ِ خودم در او مي دمم!/ افتخاري داره که ما روح ِ خدا رو صاحب شديم. ما همه ي توانايي ها و صفتهاي او رو داريم. «نفَختُ» يک فعل است. يعني دميدن. نفخه به فارسي يعني نسيم

چو جان ِ ما ز «نفَختُ» است فیه ِ من روحی

روا بود
که نفختش بوَد
شراب و طعام
(يعني سزاواره که اون نسيم بشه خواب و خوراک ِ ما. بشه همه ي زندگي ِ ما. با اون آرامش زندگي کنيم.)

که (نتيجه اينکه)
خاک بر سر جان کسی که افسرده‌ست

اثر نگیرد از آن نفخ و
(از آن نسيم ِ آرامش بخش)
کمتر بوَد ز عدم

افسرده کيه؟ کسي که از نسيمهاي دلش اثري نميگيره. يعني خنگه. کسي که افسرده است از عدم هم که ناتوان ترين چيزه هم کمتره. آخه وقتي هوا در سياره اي باشه حتما توش نسيم هم مياد. وقتي توي دل ِ ما هواي خدا هست. وقتي از روحش به ما دميده ختما بايد نسيم هايي هم در دل ِ ما حس بشه. نسيم هايي که پيامبر درموردش فرمود: "در طول عمر ِ شما نسيمهايي مي وزد. هشيار باشيد که خود را در معرض ِ اين نسيمها قرار دهيد."

که خاک بر سر جان کسی که افسرده‌ست
اثر نگیرد از آن نفخ و کمتر بوَد ز عدم

تن و دلی که بنوشید
از این رحیق ِ حلال
(از کدام رحيق؟ از سماع. سماع چي بود؟ به اول ِ متن دوباره نگاه کنيم.)

بر آتش ِ غم ِ هجران
حرام گشت
حرام

درون ِ توست یکی (يک) مه؛ کز آسمان ِ خورشید ..
ندا همی‌کنندش: «کای منت غلام غلام »

ز جیب ِ (يقه ي) خویش بجو مه؛ چو موسی ِ عمران ..
نگر به روزن ِ خویش (به روزنه ي دل َ خودت که به خدا وصله نگاه کن ) و بگو سلام سلام

به خدا سلام کن از طريق ِ خودت! به روحت سلام کن. نشين افسرده يه گوشه. پاشو ببين قدت از شعاع ِ عالم بلندتره. ببين سرت از کجاها سر در مياره! پاشو

سماع ِ گرم کن و خاطر خزان کم جو ..

پاشو! اينقدر خاطرات ِ سردت رو مرور نکن. توي اونا چيزي گرم کن وجود نداره. پاشو به خودت سلام کن. پاشو!

که جان ِ جان ِ سماعی و رونق ِ ایام

تو باعث شاد شدن ِ شادي ميشي و بهش به روزگاران رونق ميدي. مثلا عيد فطر که از اول عيد نبوده که. تو وقتي روزه ميگيري؛ به خاطر ِ روزه ي توه که اون روز عيد ميشه. روزگاران به خاطر ِ ماست که شاد ميشن.

مولانا

... محمد
___________________________

سماع چیست؟ ز پنهانیان ِ دل پیام ............. دل ِ غریب بیابد ز نامه شان آرام !
هزار کژدم ِ غم را کنون ببین کشته ............ هزار دور ِ فرح بین میان ما بی‌جام !
چو جان ِ ما ز نفَختُ است فیه ِ من روحی ......... روا بود که نفختش بوَد شراب و طعام
که خاک بر سر جان کسی که افسرده‌ست ...... اثر نگیرد از آن نفخ و کمتر بوَد ز عدم
تن و دلی که بنوشید از این رحیق ِ حلال ......... بر آتش ِ غم ِ هجران حرام گشت حرام
جمالِ صورت ِ غیبی ز وصف بیرون است .......... هزار دیده ي روشن به وام خواه؛ به وام
درون ِ توست یکی مه؛ کز آسمان ِ خورشید ....... ندا همی‌کنندش: کای منت غلام غلام
ز جیب ِ خویش بجو مه؛ چو موسی ِ عمران ....... نگر به روزن ِ خویش و بگو سلام سلام
سماع ِ گرم کن و خاطر خزان کم جو .............. که جان ِ جان ِ سماعی و رونق ِ ایام

1 نظر:

یه مرد امیدوار گفت...

خیلی زیبا بود. خوشحال می‌شوم به منهم سر بزنین دوست خوبم. موفق باشین و امیدوار