بادا که همه ی روزهای عمرتان را زندگی کنید

اشخاص بالغ به بچه ها حسادت می کنند.بچه ها به طور طبیعی در برابر هر چیزی شیفته و کنجکاو به نظر می رسند.
ما می توانیم احساسات دوران کودکی مان را به خاطر بیاوریم.
آن وقتها اصلا حوصله مان سر نمی رفت چرا که خیلی چیزها بودند که ما را سر شوق می آوردند.
و کنجکاویمان را بر می انگیختند .
هر چه به سن و سالمان افزوده می شود کمتر چیزی متاثرمان می کند.

بزرگ سالهایی را می بینیم که خمیازه کشان مسیر زندگی را طی می کنند.بی آن که چیزی آن ها را به هیجان آورد.
برای داشتن شورو هیجان در زندگی لازم نیست به دوران کودکی باز گردیم.
تنها چیزی که به آن نیازمندیم احیا کردن آن جز وجود خودمان است که از هر چیز پیش پا افتاده ای به وجد می آید.
و از هر لحظه ماجرایی می سازد.
جزئی که شاید در لایه ای ستبر از تاریکی و افسردگی مدفون مانده باشد ولی هنوز در درونمان سرشار از زندگی است.