در باب نوشتن

از "تریشیا گری" خوشم میاد. موهاش سفید شده اما رنگشون نمیکنه. باید حدود ۵۰ سال داشته باشه اما وقتی‌ درس میده ۳۰ سال جوون تر نشون میده. از بس که پر هیاهو و با نشاط‌ه. روش‌ها ی مقاله علمی نوشتن رو به بچه‌ها ی ساله دوم زیست شناسی‌ یاد میده. تو ی آین کلاس بچه‌ها آزمایش‌ها ی که در آزمایشگاه انجام دادن رو به طرز علمی‌ می نویسند. تریشیا خیلی‌ معمولی است، اسمش همه جا نیست. بهترین استاد آین دانشگاه هم نیست. اما یک اخلاق‌ها ی داره که واقعا دوست دارم.

دو ساله که دستیارش هستم و هر ترم میبینم که چیز جدیدی اضافه کرده به مطلب درسیش و با شور و شوق برای ما توضیح میده که بچه‌ها امسال فلان تعقیر مثبت رو دادیم به جلسه فلان. امروز میگفت من در تابستان فکر می‌کردم راجب به آین کلاس و دیدم که جلسه ۵ خیلی‌ کسل کننده است برای بچه ها، بعد تصمیم گرفتم یک بازی جدید طرحی‌ کنم برای اون‌ها که راحت تر درس رو بفهمند.

گذشته از اخلاق آین استاد، چیز دیگری که برام جالبه آین هست که دانشجو‌ها از همون ساله دوم که علم زیادی ندارند تشویق میشن به نوشتن علمشون. تشویق میشن که مقاله بخونند نه برای ترجمه کردن و نمره اضافه گرفتن. مقاله رو باید بخونند و بعد به زبان خودشون باز نویسی کنند تا با فرهنگ نوشتن در علم آشنا بشوند. در این کلاس یاد میگیرند که دزدی علمی یعنی‌ چی‌. که بزرگ‌ترین خطأبی که یک محقق میتونه در کارش مرتکب بشه و به خاطر اون به زندان بره، دروغ گفتن یا نشون ندادن کامل حقیقته.

نوشتن همیشه به فهمیدن کمک میکنه. محققی که بلد نباشه بنویسه نمیتونه ایده‌ها یش رو به دانشمندان دیگر توضیح بده. اگر زمانی‌ فرصت تدریس داشته باشم حتما آین کلاس رو برای دانشجو‌ها ی ایرانی‌ می‌گذارم، مطمئن هستم که اون‌ها هم مشتاق آین کلاس خواهند بود.

---

Excerpt: A note regard to a good writing teacher and how Iranians need to develop their scientific writing skills.

---