۱۳۸۸ آبان ۱۶, شنبه

تلفظ ِ امید


زیرا کیست که از امید شاد نشود، و روحی تازه در او تنیده نشود؟!

امروز صبح مادر گفت: این روزها صلوات برای تعجیل در فرج میفرستند. گفتم 100 تا رو من حساب کن. شروع کردم: ای خدا، پیامبر و خاندانش همه در حیطه ی سلام و آرامش ِ من هستند. من قدردان ِ آنها هستم. محمد، علی، فاطمه، حسن، و حسین را دوست دارم. منت دارم که دلم میزبان ِ این انسان های با اراده باشد.

گاهی که گم می شود دلم، نومید می شوم. اگر خوش شانس باشم شعله ی رقصان ِ "اقرأ" به دادم می رسد. همان بگویی و همان بخوانی که سازنده ی من تاکید داره به جای اینکه زمزمه اش کنم، با صدایی "غیر از سکوت" تلفظش کنم.

... محمد

- پی نوشت: اگر در ایران مشکلی با دیدن ِ شفا دارید به جایی که اینترنت گرفتید یا مخابرات گزارش بدهید.

3 نظر:

Hoda گفت...

I liked the way you expressed "Hope". Hope is one of the best feelings in the world. Even thinking about moments that you were hopeful makes you happy :)

ناشناس گفت...

امام زمان اصلاً کیه به چی ما امید داریم ؟به اینکه یکی بیاد و همه چی رو درست کنه ،امید ِ باطلیه ،
به این امید داشته باشیم که خودمون جامعه مون رو درست کنیم مدتهاست ما رو با این خرافات سرگرم میکنند

محمد گفت...

ناشناس ِ عزیز. امام ِ زمان رو ترجمه کن. میشه پیشرو ی زمان. کسی که از گذشته نمی آد. کسی که مال ِ این زمانه. با فکرهای امروزی فکر می کنه نه با فکر های تاریخ. در هر زمانی و هر قومی کسی هست که کمک می کنه. امام زمان کسیه که بر اساس ِ معیارهای اخلاقی ِ دینامیک (متغیر با زمان) الگویی از یک رهبر ِ مسلمان ِ بهتر است، چیزی بهتر از آنچه امنون تجربه می کنیم. بنای این کار با گرایش به اخلاقه و کسی که قبح ِ دروغ براش ریخته، تاریخ رو تکرار میکنه. چیزهای نو در قبال ِ دروغ های کمر به دست می آیند. اینکه هر دروغگویی چاکرم و مخلصم به امام زمان بگه، لزوما حرکت در اون جهت نیست. کسانی هستن که امام زمان رو در قدرت خلاصه می کنن. اما کسانی هم هستند که امام زمان رو چیزی از جنس ِ اخلاق می دانند، همانطور که پیامبر اسلام پیام آور ِ اخلاق بود. (خدا داناتر است)