دوست دارم هرکی هر چی به ذهنش میرسه بگه
اگه مفهوم نیاز وجود نداشته باشه آیا خدا معنایی پیدا میکنه؟
یعنی فرض کن اگه کسی همه چیش تامین باشه امکانات، خوشبختی شادی همه چی و همه دنیا همینطور باشه، بازم به خدا نیازی هست؟
آخه ماها هروقت چیزی رو نداریم یا میخوایم به چیزی برسیم خداشناس خوبی میشیم حتا وقتی به چیزی که میخوایم میرسیم بازم نیاز اینو میبینیم که سپاسگزار "خدا" باشیم،
یه گروه دانشمند علوم اعصاب نظریه دادن که ساختار مغز ما باور به خدا و ماورأ رو میطلبه.
یه جا میخوندم که علت خلقت رو این می‌دونست که چون خدا زیبایی مطلقه و زیبایی هم نیاز به عرضه شدن داره، خدا جهان رو آفرید که با خودش عاشقی بکنه.
اینجوری خدا هم به چیزی نیاز داره!
این نیاز چیه، جنسش چیه که می‌تونه حتا بالای سر خدا قرار بگیره.
1 نظر:
من فکر میکنم بستگی داره به مفهوم ِ خدا در ذهن هر کس ،مسئله این ِ که بدون خدا نمیشه شاد و خوشبخت بود حتی اگه همه امکانات فراهم باشه .
منظورم این خدایی نیست که باهاش بده بستون میکنیم، یا اون چیزی که تنگ روزی ها و بینواها و پابرهنه ها لازم دارن منظورم حقیقت اونه ، نمیشه حضورش رو حذف کرد ، مهم نیست دیگران او را بخوانند یا نه مهم نیست سپاسگزارش باشن یا نه ، به یادش باشن یا نه .
منظورم این ِ که همش به مفهومی برمیگرده که از خدا تو ذهن ِ تک تک ما هستش و این مفهوم با هم فرق میکنه ،
در مورد علت خلقت نمیدونم چی بگم ، یه چیزایی تو همین مایه ها که میگی شنیدم ولی خودم درکش نمیکنم ، شاید از جنس همون علتی باشه که یه نقاش نابغه نقاشی میکنه یا یه موسیقیدان نابغه موسیقی میسازه ، اما اسمش رو میشه نیاز گذاشت ی نه ؟
من بهش میگم ظهور یا تراوش فکر یا احساس ، یه چیزی که یکدفعه سرریز میشه و همه جا رو پر میکنه .
ارسال یک نظر