۱۳۸۹ اسفند ۲۷, جمعه

۵۰ نفر

به ژاپن فکر می کنم. به اون ۵۰ نفری که توی راکتور موندن تا سیستم خنک کننده رو به کار بندازن. به سلول های دونه دونه کشته شده ی اون ها بر اثر برخورد نوترون و به سرطانی که می گیرن و شهادت ِ دردناکشون که چهار پنج سال دیگه رخ میده. به این که دل بخواه این کار رو انجام دادن. و به ایرانی هایی که توی جبهه تا همین حد داوطلبانه به استقبال شهادت می رفتن.

باید تکنولوژی ساخت ربات با کارکرد های مشابه انسان؛ دستگاه پیش بینی زلزله و سونامی حساستر؛ و سیستم های خنک کننده ی اتوماتیک راکتورها توسط ژاپن در اولویت قرار بگیرد