توی آینه زندگی می کنی

  تا
 کی شود
     قرین ِ حقیقت
مَجاز ِ من 

(حافظ)

حافظ آدم رو تصویری مجازی از خود ِ حقیقیش می دونه.  تصویر یعنی شخصیت. تصویر ِ امروزت با تصویر ِ دیروز و یا ده سال پیشت فرق داره.  چیزی که از تو امروز می بینن متفاوته از چیزی که دیروز دیده اند.

 ابن سینا نظریه  ای داره به نام ِ قاعده ی «المجاز قنطره الحقیقه». یعنی به عبارت ساده: هر مجازی به سوی حقیقت کشیده میشود. (بیشتر درباره ی این نظریه بخونین البته تفسیر خود ِ بوعلی مهم تره.) درباره ی این نظریه ابن یمین گفته:

می پزم سودای خامَش
تا بسوزم اندر آن 

عاقبت
سوی ِ حقیقت
هر مجازی می کشد

(یعنی توی همون دیگی که دارم توش آرزوهام رو می پزم می خوام بمونم و گرم بشم. هرجا تو ادبیات خوندین «بسوزم» تعبیر از اینه که می خوام گرم بشم و حتا اگه تو آرزوهام بسوزم از گرما (گه البته این یه افراط ِ ادبی هست) بهتره از اینکه از سرمای بی آرزویی بمیرم)

حافظ میگه اگه دنبال حقیقتت همین الان نباشی و هی بگی فردا و پس فردا؛ یقین بدان که پشیمون میشی چون اونطور که او با زیرکی فهمیده شخصیت و تصویر ِ حقیقی ات رو هر چه زودتر بهش برسی آرامش ِ بیشتری برای خودت و دنیا داره و منافعی که به خودت و دنیا می رسونی از اونجا بیشتره. ترسهات از بین میره و درست می بینی همه چی رو.

فردا 

که پیشگاه ِ حقیقت شود پدید

شرمنده 

رهروی 

که عمل بر مجاز کرد.

(حافظ)

... محمد

---

Excerpt: ...

---

لطفا اگر از مطلبی خوشتون اومد با دوستانتون در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید.