۱۳۹۳ آذر ۱۰, دوشنبه

فدای قدمت

کم پیش میاد که بیایی بی سرو صدا اما امروز خیلی بی سر و صدا آمدی. کاشانه ام رو رونق دادی. وقتی میای سکوتم بیشتر میشه. شیطنت ام بیشتر. جراتم زیاد میشه و دیگه از چیزای ساده نمی ترسم. یه نوع قدرت پیشگویی ساده ی کوتاه مدت در من ایجاد میشه و خیلی آرام جلو جلو‌ راه میرم. وقتی میای رونق فکرهام‌ زیاد میشه اما گیج نمی شم که کدوم رو‌اول و کدوم بعد. دیگه نمی ترسم از کمبود نعمت برای همه و قحطی ایده. خیلی آرام‌میشینی روی اضطراب هام و خفه شون می کنی!

... محمد

1 نظر:

Mehdi گفت...

عالی بود محمد جان...