همه بیشی تو بکاهی، همه کمّی تو فزایی

ملکِا، ذکر ِ تو گویم، 

که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره

که تو ام راه نمایی

همه درگاه ِ تو جویم

همه از فضل ِ تو پویم

همه توحید ِ تو گویم

که به توحید سزایی

تو زن و جفت نداری،

تو خور و خفت نداری

احدِ  بی زن و جفتی،

مَلِک ِ کام‌روایی

نتوان وصف ِ تو گفتن،

که تو در فهم نگنجی

نتوان شبه تو گفتن،

که تو در وهم نیایی

نَبُد این خلق و تو بودی،

نبٌوَد خلق و تو باشی

نه بجنبی،

نه بگردی،

نه بکاهی،

نه فزایی

همه عزی و جلالی،

همه علمی و یقینی

همه نوری و سروری،

همه جودی و جزایی

همه غیبی تو بدانی،

همه عیبی تو بپوشی

همه بیشی تو بکاهی،

همه کمّی تو فزایی 

سنایی