شفا

هيولا

هيولا يا ديو به چيزي ميگن كه فناپذير باشه. مثلا غم يه هيولاس چون خودش رو با فشار مي خواد دائمي نشون بده، ولي مثل يه دروغ مياد و رد ميشه و هيچي ازش نمي مونه.



نقطه ي مقابل ِ هيولاي فناپذير، معجزه س كه اثرش فناناپذيره. معجزه از ميان ِ تمام نابودشدنيهاي اطرافمون سر بلند مي كنه و مثل ِ يه كمك ِ به موقع و به خاطر ماندني حقيقت رو فرياد مي زنه. به نابودشدنيهاي اطراف نگاه كنين. بيشتر ِ خبرها، فيلمها، حرفها، آهنگها فناپذيرن، هيولان. اما ممكنه تعداد ِ خيلي كمي از اينها موندگار باشن و تو سختي به داد ِ آدم برسن. گاهي يه جمله، يه موسيقي مثل معجزه مي مونه. به دادت ميرسه تو سختي. فرق داره با آهنگ ها يا جمله هاي ديگه.





به همين علته كه قرآن يك معجزه ي بزرگ تو زندگي خصوصي ِ آدما مي تونه باشه، چون وقتي توي هياهوي بي كسي و ترس از هياهو بازش مي كني، مي خوني:



”نترس، بياد بيار هنگامي را كه در رحم مادرت بودي و توانايي مراقبت از خودت را نداشتي و همه ي حيات ِ تو به يك بند وصل بود و اين ما بوديم كه آن بند را نگه داشتيم. ما هستيم كه تو را را نگه مي داريم، تا روز ِ معين كه به ديدار ِ خدايت نائل شوي“



بي نظمي هم يه هيولاس چون از تو -كه براي جاودانگي خلق شدي- جا مي مونه و نمي تونه پا به پات تا بي نهايت سفر كنه. بي نظمي مثل موهاي نامرتب مي مونه كه خيلي دوام نمي آره و يه روزي آدم ميره آرايشگاه تا مرتبش كنه. بي نظمي زشته و زشتي با كم انرژي بودن تناسب داره.







آدما دوس دارن به انرژيهاي بالاتر برسن. بزرگ بشن، مشهور بشن، به آرزوهاشون برسن و به همين دليله كه از انرژيهاي زيادي كه اونها رو به جلو هول ميده خوششون مياد. اگه آدم تناسبي با انرژيهاي كم پيدا كنه، مي ايسته و كم كم دچار فشار روحي ميشه.



اما چه چيزايي انرژي زياد دارن؟



اگه فرض كنيم ما قراره تا ابد زنده باشيم دروغهاي ما نمي تونن پا به پاي ما بيان و يه جايي تموم ميشن. ميگن دروغگو كم حافظس. اين درسته. اين يعني اينكه يه روزي مشت ِ دروغ وا ميشه. اين نشون ميده كه دروغ «مرگ» داره. پس فناپذيره و نمي تونه همراه ِ ما تا روز ِ بي نهايت بمونه. اين اثبات ميكنه كه دروغ انرژي كمي داره و محبوب ِ طبيعت نيس. دروغ يه معجزه ي ماندگار نيس.



اما «حرف ِ راست» چون هيچوقت لو نمي ره، بنابراين «مرگ» نداره و هميشه زنده مي مونه. پس بنيه ي اين رو داره كه پا به پاي عمر ِ ابدي ِ ما با ما باشه. به همين دليله كه راست گفتن به نفع ِ ماس. فكر نكنين عمرتون كوتاهه. شما رو خدا يقينا براي 70 سال نيافريده. قصه ها داريم با خدا...



«خداوند به جهان فرمود به شوق به سوي من مي آييد يا به زور. همه گفتند: البته كه به شوق مي آييم.» به نظر ِ من اشياء ِ عالم خيلي باهوشن كه اين انتخاب رو كردن. اين انتخاب تكليف ِ همه چيز رو معلوم مي كنه. اين نشون ميده كه شوق و شادي ما رو مي تونه به خدا برسونه. پس سر ِ راه ِ شادي، «مرگ» وجود نداره. و به همين دليله كه آدما يه روزي بالاخره مجبور ميشن از غم خوردن خسته بشن. يادمون نره كه جوهر ِ ما شاديه چون اون موقعي كه نطفه مون داشت بسته ميشد شادترين لحظه براي پدر و مادرمون بوده.



آدما ورزش مي كنن تا روحيه شون عوض شه. زيباتر و متناسب تر بشن. مهمتر از همه اينكه ورزش آدم رو باهوش تر مي كنه و اين هوش براي شناسايي دنيا خيلي مهمه. پس ورزش فقط مربوط به جسم فاني نيس بلكه از جنس ِ مهمتريه. ورزش از اون چيزاي پر انرژيه كه آدما دوس دارن. يادمون باشه: نه آدم ِ لاغر شاده، نه آدم ِ چاق. آدم ِ ورزش كننده شاده. حالا چه چاق باشه چه لاغر!



«هيولاهاي زندگيت رو بشناس و به عمرشون پايان بده.»



بر سر ِ آنم كه گـــــــــــر ز دست بر آيد

دست به كاري زنم كه غصه ســــر آيد

خلوت ِ دل نيست جاي صحبت ِ اضداد

ديـــــــــــو چو بيرون رود، فرشته در آيد

(حافظ)



... محمد