۱۳۸۴ بهمن ۲۰, پنجشنبه

این حسین کیست...


عاشورای امسال هم رفت ... ولی یادمون باشه که امام صادق فرمود : کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا . کربلا فقط اون دشت تو عراق نیست ، همه جای این کره خاکی کربلاست ، همه ی ما الان تو کربلا هستیم ، و دقیقا هر روزمون عاشوراست چون همیشه در حال نبرد با حق و باطل هستیم ، حالا این باطل میتونه در درونمون باشه یا اینکه در دنیای اطراف باشه.

واقعا این خیلی برام عجیب بود که چرا بیش از 1400 سال از اون واقعه گذشته ولی اصلا بوی کهنگی نمیدهد ، این همه حادثه دلخراش تو تاریخ هست ، چرا اونا تو کوچه پس کوچه های تاریک تاریخ گم شدن ولی این هنوز پابرجاست ، چرا هر وقت از امام حسین یاد میشه ، آدم اشک تو چشماش جاری میشه ؟ من جواب سوالم را در این حدیث از امام صادق دیدم که : برای شهادت حسین ، حرارت و گرمایی در قلوب مومنین ایجاد شده که هیچ گاه به سردی نمی گراید . .. اونایی که عاشق شدن ( حالا چه پسر عاشق دختر بشه و چه دختر عاشق پسر بشه ) حتما اینو احساس کردن که انگار یه جورایی یه آتش و حرارتی از وجود طرف مقابل تو قلبشون برپا میشه و تا مدتها ادامه می یابد ( البته بسته به نوع حرارت ایجاد شده ، مدت دوام آن از10 دقیقه تا 100 سال میتونه در نوسان باشه ) اما کلام امام صادق نشات گرفته از عرش هست ، پس با تمام وجود اطمینان دارم که این آتش تا ابد خواهد بود ( برای همیشه forever ) .

دیشب از تلویزیون یه برنامه پخش که توش چندتا فرانسوی که مسیحی بودن میان ایران برای فیلم برداری از مراسم عزاداری ابا عبدالله ، جمله جالبی که از زبان یکی از اون مسیحی ها در آخر فیلم پخش شد این بود که گفت : کاش مسیح هم در نینوا می بود . خیلی میخات که یه مسیحی همچین حرفی بزنه ها

یکی از نکات دوست داشتنی در زیارت عاشورا این هست که میگیم : و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم ، و خداوند این زیارت را آخرین عهد من از زیارت شما قرار ندهد . یعنی ای خدایا بهم توفیق بده که باز هم این زیارت را بخوانم . واقعا چه ظریف جاسازی شده ها . تو خود دعا ، دعا می کنیم که دوباره بتونیم دعا کنیم

و کلام آخر یک درد دل خصوصی با خود امام حسین : ای امام حسین همانطور که تو ، توی دشت کربلا پیروز و سربلند شدی ( بر خلاف ظاهر که چیز دیگری به ما میگه ) عاجزانه و از صمیم قلب ازت میخوام که به ما هم کمک کنی تا ما هم بتونیم تو کربلای خودمون سربلند بیرون بیایم . ای امام حسین تو این روزها تمام دفعاتی که رفتیم به مساجد و حسینیه ها ، نه از اجبار بابا مامان بود ، نه برای تظاهر و نه برای دورهم بودن بچه ها بلکه همه از روی میل و علاقه بود ( به قول حافظ : دل برغبت میسپارد جان به چشم مست یار ) . ای امام حسین بعد از این همه اشکی که تو این روزها ریختیم تو هم یه نگاهی به ما کن و کمکمون کن تا آدم بشیم . خلاصه جوری نشه که فردای قیامت از شدت سیاه رو بودن ، رومون نشه که بیایم پیشت برای شفاعت


تا آن روز ، سلام خدا از طرف من بر تو باد


forever84_