هوشیار باشیم

دیروز بزرگداشت فردوسی توی دانشکده ادبیات برگزار شد. توی مراسم

یه گروهی از تربت جام رقص آیینی تربت جام رو ارائه کردن خیلی جالب بود

توی فرهنگ ایرانی رقص صرفا دست و پا تکون دادن و شادی کردن نیست

بلکه نمایشی از زندگی خود آدمهاست . مثلا نمایش کاشت گندم

از آماده کردن زمین و کاشتن بذر تا برداشت و پخت نان و شکر گذاری یا

همین رقص چوب معروف نمایشی از جنگیدن_.توی فرهنگ تمام اقوام ایرانی

این آداب و رسوم هست فقط چون اصلیت خودمون رو فراموش کردیم داریم

از بی هویتی لطمه میخوریم . ما همه ایرانی هستیم از نژاد ایرانی حالا از

هر قومی که باشیم کرد ترک لر بلوچ ترکمن مازنی گیلکی بوشهری

خوزستانی و...فرقی نداره اما خیلی هامیخوان ما این موضوع رو فراموش کنیم

من منکر تبعیضها و محرومیتهایی که به بعضی ها تحمیل شده نیستم

از هیچ کس هم نمیخوام طرفداری کنم ولی در طول تاریخ این فقط ظلم

و استبداد بوده که میخواسته آدمها رو به عناوین مختلف از هم جدا کنه .

کسانی که حاضرن برای بدست آوردن قدرت دست به بمبگذاری و ترور

بزنن و مردم رو قتل عام کنن وقتی واقعا به قدرت برسن چیکار خواهند کرد؟

نمونه این گروههاچندروز پیش توی جاده بم_کرمان مردم عادی رو قتل عام کردن

شاید توی این وبلاگ همیشه از خوب بودن و خداو حقیقت صحبت میشه

اما اینها واقعیتهایی که نمیشه ازش چشم پوشید . نمیشه بی تفاوت بود

تا بعدا برای رفتن به خیابون بغلی هم نیاز به ویزا داشته باشیم . من از

هیچکس طرفداری نمیکنم ولی این واقعیتیکه هیچکس عاشق چشم و ابروی

ما نیست . کسی که حاضربرای ما خرج بکنه تا به منافع خودش برسه با

کسی که حاضرما رو از همه حقوقمون محروم بکنه تا منافعش و جایگاهش

تثبیت بشه هیچ فرقی نداره . هیچ کس جز ما نمیتونه برای خودمون جامعه

و خانه ای شایسته مون بسازه . به زور به ما قبولاندن که حقیقت تلخه اما

حقیقت هیچ وقت تلخ نبوده و نیست واقعیت تلخه

و باید کاری کرد تا واقعیت به حقیقت تبدیل بشه .