شبکه چهار طی رمضان هر شب برنامه ای رو پخش میکنه با نام_ آوای ماه . توی تبلیغش میگه مستندی درباره موسیقی مذهبی در نواحی مختلف ایران ولی خوشبختانه خود برنامه تقریبا هیچ ربطی به عنوانش نداره . برنامه بیشتر از اینکه در مورد موسیقی باشه در مورد عشق و آدمهاست. آدمهای دلسوخته ای که عشقشون رو ، نیاز و دلتنگیشون رو به آواز، فریاد میزنن ویا سازشون رو به آهنگ_ عشق به فریاد در میارن . که موسیقی نه ازجنس نتها و سمفونیها که از دل ساخته شده و دلتنگی . پیرمردی نقاره خوان از نائین ، مردی دوتار زن از شاهرود ، پیرمردی شمشال زن(شبیه نی) از بوکان_کردستان و کسی دیگر از روستایی در قشم از جنوب و کشاورزی دیگر در اسالم ، از شمال و شما تصویر رنگارنگی میبینید از آدمهایی از همه جای ایران آدمهایی که شاید صدای _خوبی نداشته باشن (یا حتی در حد افتضاح ) ویا خوب بلد نباشن ساز بزنن اما پاکی و عشقی که در دلشون هست اونها رو جاودانه میکنه ، شاید ذهن من همیشه نام شجریان و آوازها و شاهکارهاش رو به خاطر داشته باشه اما آواز اون پیرمردی که توی کویر توی تنهایی خودش های و هوی میکرد و آدم رو با خودش به اوج میبرد تا ابد ، تا همیشه در دلم حک شده و هر از چند گاهی دلم برای اون های وهوی تنگ میشه.
*و میگفت : انسان را از گل ساخت حق تعالی ، که ((خلق الانسان من صلصال کالفخار)) و در هر ذره از آن گِل دلی قرار میداد و با لطف خود آنرا می پرورد و حکمت (الهی) با ملائکه میگفت :
که شما در گِل منگرید در دل نگرید .*
خلاصه اینکه این برنامه رو از دست ندید هر شب حدود ساعت 8:30 تکرار روزبعد ساعت 2:30 بعداز ظهر
مهزاد
*مرصاد العباد اثر نجم الدین رازی
0 نظر:
ارسال یک نظر