۱۳۸۵ دی ۱, جمعه

ناصر عبداللهی دیگه تا الان حتما به ستاره ها رسیده



دیروز از طریق ِ سیاورشن فهمیدم ناصر رفته بهشت.

وقتی خوندم گفتم شاید شوخی ِ یلدایی چیزی باشه. اما هر وب سایتی می رفتم نوشته بود ناصر عبداللهی در گذشت. دنیا دور ِ سرم می چرخید. ناصر عبداللهی خواننده ای بود که وقتی آهنگ بیرون می داد حتما می خریدم.

کمتر خواننده ای اینقدر توی دلم جا افتاده بود. از خواننده ها و نوازنده هایی که دوست دارم محمد اصفهانی، رضا صادقی، علیرضا عصار و فرهنگ شریف هستن. اما من کنسرت ِ هیجکدوم رو نرفتم غیر از ناصر. بهتره بگم که تا حالا کنسرت موسیقی نرفتم الا کنسرت ِ ناصر سال ِ فکر کنم 1380 توی مجموعه ورزشی پاس ِ تهران.

خیلی دوسش داشتم. انسان بود. باهاش عکس گرفتم. الان دو روزه غمگینم. غم رو نمیشه گذاشت بیرون ِ زندگی. اون همه یه احساسه و گاهی فقط گاهی اثر ِ سازنده ای داره روی آدم. غم ِ از دست دادن ِ عزیزان از این نوعه. آدم رو با مسولیت می کنه. امروز دقیقا همونی رفته که من ِ سوخته دل با صداش آروم می گرفتم.... اما خدا خواننده ها و موسیقی سازهای خوب ِ دیگه رو زنده نگه داره. چه خوبه که موسیقی نمی میره. برای من باخ هر وقت که می شنومش زنده میشه.

ناصر زو هر وقت بشنوی زنده میشه. ای کاش ما هم چنین سعادتی پیدا کنیم که با کارهای مفیدمون زنده بمونیم برای مردمی که روز به روز دنیا میان.

یادمه خیلی می نالید از دست سانسور های وزارت ارشاد. یه جا نیما نکیسا اومد بالای سن که آهنگ بخونه. اون روز هنوز مجوز نداده بودن برای نوارش. ناصر گفت: الهی به زمین ِ گرم بخوره اونی که نمیذاره این صدا شکوفا بشه.

این یکی از ترانه هاییه که من این روز ها خیلی می شنوم. چقدر صدای ناصر لطیفه. کارهای دیگش اینجا هستن. شنیدم آخرین کارش بنام معجزه به زودی بیرون میاد. امیدوارم زود بتونیم بشنویمش.

برای پادگست ِ بعدی صدای ضبط شده تون رو برام بفرستین. اگه از ناصر خاطره ای دارید یا آهنگی از کارهای جدیدش دارید برام بفرستید.
ای میل: dydarteam ات gmail.com

... محمد
پی نوشت: این روزها باید دوباره امید و شادی بسازم. ما همه رفتنی هستیم. اما ماندنی موثر اونیه که با امید همراه باشه. بخشی از آرزوهای ناصر امروز روی دوش ِ منه. ساختن ِ دنیای پر امیدتر. شاید روی دوش ِ تو هم چیزی مونده باشه از ناصر عبداللهی.