در برخي از شما اين آرزو چون سيلابي پرشتاب است كه با قدرت به آغوش ِ دريا مي رود و اسرار ِ تپه ها و آواز جنگلها را با خود به ارمغان مي برد. در برخي ديگر اين آرزو چون نهري آرام است كه پيش از رسيدن به دريا در هر پيچ و خم گم مي شود و هر گوشه درنگ مي كند.
ولي آنكه شوق و شتابش افزون است، نبايد بر آنكه توشه ي آرزويش كمتر است عتاب كند كه چرا اينچنين آهسته و پر درنگ مي روي؟
وقتي كه مي كوشيد از وجودتان چيزي عطا كنيد، خير در شماست. اما وقتي كه مي كوشيد چيزي به دست آوريد نيز شري در شما نيست. زيرا وقتي كه براي سود تلاش مي كنيد، همچون ريشه اي هستيد كه مادر زمين را تنگ در آغوش مي گيريد و از سينه ي آن شير مي خوريد.
و ميوه نمي تواند به ريشه بگويد: «مانند ِ من باش، رسيده و پر آب. پر خير و بركت. وجودت را به ديگران عطا كن.» زيرا عطا كردن براي ميوه يك نياز است، چنانكه دريافت كردن براي ريشه نيز يك نياز به شمار مي آيد.
منبع: پيامبر، ترجمه الهي قمشه اي ص 79
رمضان فرصتی است که درخت و ریشه کمی بیشتر از نیازهای هم با خبر بشن و بهتر هم زیستی کنن. ماه ِ فکر کردنه.
طبق روال 6 سال گذشته در ماه رمضان جشنواره ی The Joy of Fasting را سعی می کنیم داشته باشیم. دوستان ِ نویسنده اگر دوست داشتند از این عبارت برای نوشته ها استفاده کنند.
Excerpt: The Joy of Fasting. Day 1.
0 نظر:
ارسال یک نظر