۱۳۸۶ شهریور ۱۷, شنبه

اپرای مرگ


پاواروتی هم در گذشت .لوچیانو پاواروتی خواننده مطرح اپرای جهان صبح روز پنج شنبه در پی یک دوره بیماری طولانی سرطان در سن 72 سالگی چهره در نقاب کشید مردم ایتالیا صبح روز جمعه با تجمع در مقابل کلیسای شهر مودنا با پاواراتی خداحافظی کردند .
مثل همیشه خبر کوتاه ِ، اما حسرتی بزرگ رو در دل می گذارد .
جهان ما یک هنرمند واقعی رو از دست داد،اما صدای او جاودان تا ابد خواهد ماند .
.من یک سال پیش از طریق یکی از دوستان که راجع به موسیقی کلاسیک پیشرو بود با او آشنا شدم .
، تا حالا اپرا ندیدم و یکی از آرزو هایم شرکت در اپرای او بود دیگه این یه آرزوم رو باید ببرم اون دنیا
اول درک آثارش برام سخت بود و نمی تونستم بفهمم ،
اما به تدریج که باهاش انس گرفتم دستم رو می گرفت و با خودش می برد به بهشت ،
حتی فقط برای چند لحظه که خیلی خواستنی بود ، چند لحظه کوتاه ...می گفت : که موسیقی صدای خداست ،

او هنرمندی بود که با شهامت از هنرش در راه صلح و عشق استفاده کرد و همیشه از انسانهای مظلومی مثل مردم عراق و فلسطین دفاع میکرد .پاواراتی متعلق به همه ی مردم جهان بود و حالا دیگه او نیست که دوباره ترجمان آواز خدا برایمان باشد . زود بود ...خدایا هفتاد و دو سال هم زود بود . چهره دوست داشتنی داره ، نمی خوام از زمان گذشته استفاده کنم .
چون او هنوزم دوست داشتنیه ، هنوزم هست ، با صداش ، با موسیقی اش ،
پاواراتی تو همیشه بوده ای ، هستی و خواهی بود ...
می دونم که در بهشت هم به کارت ادامه می دی و دوباره موسیقی بهشتی ات رواز یه طریقی به گوش ما می رسونی ...