نگفتمت : مرو آنجا ، كه آشنات منم؟ در اين سراب حيات ، چشمه حيات منم
وگر به خشم روي صد هزار سال ز من
به عاقبت به من آيي ، كه منتهات منم
نگفتمت كه : به نقش جهان مشو راضي
كه نقش بند سراپرده رضات منم
نگفتمت كه : منم بحر و تو يكي ماهي
مرو به خشك ،كه درياي با صفات منم
نگفتمت كه : چو مرغان به سوي دام مرو
بيا كه قوت پرواز و پرّ و پات منم
نگفتمت كه : تو را راه زنند و سرد كنند
كه آتش و تپش و گرمي هوات منم
نگفتمت كه : صفتهاي زشت در تو نهند
كه گم كني كه سرچشمه صفات منم
نگفتمت كه : مگو كار بنده از چه جهت
نظام گيرد ، كه خلاق بي جهات منم
اگر چراغ دلي دان كه راه خانه كجاست
وگر خداصفتي كه كدخدات منم
مولانا -ديوان شمس
اليس الله بكاف ٍ عبده ُ : آيا خدا براي بنده اش كافي نيست ؟
قرآن - سوره زمر آيه 36
0 نظر:
ارسال یک نظر