انسان و محیط زیست

این نموداری که بالا می بینید، روند افزایش تعداد حوادث قهریه (مثلاً سیل، زلزله، طوفان) در کره زمین رو در طی 33 سال اخیر نشون میده، به نظر رشد سریعی داشتیم، عجیب ِ نه...

اگه میخواید بگید که در سال 2008 تعداد حوادث کاهش یافته و به 321 عدد رسیده و در سالهای آتی هم این روند کاهشی ادامه خواهد داشت باید عرض کنم که من هم دوست دارم مثل شما خوشبین بمونم و آرزو کنم که این روند رو به کاهش بذاره.
ولی اگه به گزارشات سازمان بین المللی تعیین استراتژی برای کاهش حوادث قهریه سری بزنید در کمال شگفتی با این تیتر مواجه میشید که در سال 2008 تعداد تلفات جانی و همچنین ضرر و زیانهای مالی ناشی از حوادث قهریه افزایش ناگهانی داشته و به عنوان مثال تعداد کشته ها در سال 2008 با میزانی در حدود 236 هزار نفر بیش از سه برابر متوسط تعداد کشته ها طی سالهای 2000 تا 2007 بوده.

البته علت این موضوع به دو حادثه وحشتناک طوفان و گردباد Nargis در میانمار و زلزله Sichuan در چین بر میگرده که تلفات مالی و جانی زیادی به جا گذاشت. مسلماً در صورت وجود سیستم های اطلاع رسانی کارامد قبل از وقوع طوفان در ماینمار و همچنین مقاوم بودن ساختمانها به خصوص مدارس و بیمارستانها در چین میتونست تعداد کشته ها رو به مراتب کاهش بده.

باز هم دوست دارم خوشبین (و البته کمی ساده لوح) بمونم و بگم خدا ما تهرونی ها رو خیلی دوست داره و چنین زلزله هایی هیچ وقت تو تهران نمی یاد.
یادم ِ که حدود سه ماه قبل از مسابقات المپیک بود که این زلزله در چین رخ داد من اون موقع پیش خودم می گفتم که همچین زلزله ای با 87 هزار کشته و 85 میلیارد دلار ضرر مالی حتماً تو کیفیت برگزاری مسابقات المپیک توسط کشور چین تاثیر میذاره ولی الحق و الانصاف که خیلی خوب بحران رو مدیریت کردن و این اتفاق کمترین تاثیر رو در بازیهای المپیک داشت.
نمی دونم اگه اتفاق مشابه تو تهران بیافته ما مدیریت بحران میکنیم یا با بحران مدیریت مواجه می شیم.

بگذریم حرف اصلیم چیز دیگه ای بود...
هیچ شده از خودمون بپرسیم که مگه ما چیکار کردیم که کره زمین اینقدر پر تلاطم و عصبانی شده، جوابش ساده است ، تولید گازهای گل خانه ای، آلودگی محیط زیست مانند دریاها و هوا و همچنین از بین بردن فضای سبز و تنوع زیستی و کارهایی از این نوع که میشه اسمش رو چپاول محیط زیست گذاشت و خب ماحصلش میشه همین، مواجه با طبیعت وحشی و عصبانی.

زندگی صنعتی به تولید انرژی زیاد نیاز داره و منبع اصلی انرژی در جهان در حال حاضر به طور مستقیم یا غیر مستقیم از سوخت‌های فسیلی مثل نفت و زغال‌سنگ به دست میاد و اینها سوخت‌هایی هستند كه سوزاندن آنها گاز گلخانه‌ای زیادی آزاد می‌كنه.

متاسفانه روند انتشار گازها‌ی گلخانه‌ای در برخی از کشورهای در حال توسعه و نیازمند به انرژی زیاد مانند چین و هند بسیار شدید بوده و در عوض کشورهای توسع یافته و پیش رفته مانند امریکا و برخی از کشورهای اروپایی در تلاشند (البته نه بصورت جدی) تا میزان تولیدات گازهای گلخانه‌ای خود رو کاهش دهند.

یه نگاه به این لینک بندازید، میزان زمین لرزه های با بزرگی متوسط به بالای رخ داده در زمین رو به صورت به روز طی 7 روز گذشته رو نشون میده، درست متوجه شدین حدود 300 زلزله در عرض یک هفته.
باید درک کنیم که این زمین که توش زندگی میکنیم مثل ما زنده است و داره نفس میکشه و هر تصمیمی که برای رشد و توسعه صنعتی و اقتصادی توسط انسانها گرفته میشه باید ملاحظات محیط زیست رو هم در نظر بگیره و گرنه در دراز مدت خودمون عامل نابودی خودمون می شیم.

امیدوارم مردم جهان به جای اینکه هی تو سر و مخ همدیگه بزنند و یا در رقابت نظامی و صنعتی و اقتصادی با هم محیط زیست رو قربانی کنند، متحد و یک دل با همدیگه به فکر ایجاد دنیایی پر از صلح و آرامش باشند که در اون همه مردم و موجودات زنده از نعمتهای زمین بهره مند بشند.