خورشید هفت و نیم میلیارد سال ِ دیگه میشه یک ستاره ی قرمز ِ غول پیکر که همه ی سیاره هاش رو می خوره و هی گنده تر میشه. اما قبل از اون بین ۵ تا ۶ میلیارد سال دیگه کهکشان راه شیری با همسایه اشکهکشان آندرومدا ---که دو و نیم میلیون سال نوری باهاش فاصله داره--- قاطی میشه.
این خبر چند ساعت پیش توی تعداد زیادی وبسایت معتبر نوشته شد و در واقع این خبریه مربوط به یک محاسبه ی دقیق در ناسا. فیلمی از این خبر هم در تلگراف اومده.
داشتم فکر می کردم پنج میلیارد سال ِ دیگه از دید مردم ِ اون زمان تصویر ِ بالا بزرگ و بزرگتر و پر رنگتر میشه تا اینکه دیگه به صورت یک توده ی واحد تشخیص داده نمیشه. و بجاش ستاره ها ی بیشتری توی آسمون دیده میشن. تمام محاسبات و اشکال ِ صور فلکی عوض میشه. دیگه حوت دیده نمیشه احتمالا.
داشتم فکر می کردم پنج میلیارد سال ِ دیگه از دید مردم ِ اون زمان تصویر ِ بالا بزرگ و بزرگتر و پر رنگتر میشه تا اینکه دیگه به صورت یک توده ی واحد تشخیص داده نمیشه. و بجاش ستاره ها ی بیشتری توی آسمون دیده میشن. تمام محاسبات و اشکال ِ صور فلکی عوض میشه. دیگه حوت دیده نمیشه احتمالا.
این برخورد ِ بین ِ دو کهکشان بصورت ِ خیلی نرم و تدریجی انجام میشه و شانسش خیلی کمه که زمین یا خورشید بخوره به ستاره ای. توجه کنین که فاصله ی خورشید تا زمین «۸ دقیقه» ی نوریه در حالی که فاصله ی ستاره ها از هم در حدود «سال ِ ِ نوریه» و فاصله کهکشان ها از هم دو و نیم میلیون سال ِ نوری!
فکرش رو بکن. کهکشان ها الان مثل جزیره هایی از نور هستن در دریای تاریک ِ تاریک که اگه بادبان کشتی رو در دل ِ سیاهی هدایت کنی بعد از هر دو و نیم میلیون سال بهشون میرسی! (اگه نور باشی!)
آندرومدا یک ترلیون (هزار میلیارد) ستاره داره و راه شیری یک سومش ستاره داره. پس ما اون کوچیکه ایم و این ماییم که بیشتر سرعت میگیریم موقع برخورد و البته این ماییم که جذب ِ آندرومدا میشیم.
فاصله ی بین ما و آندرومدا حدود دو و نیم میلیون سال نوریه. این یعنی از زمان تولد پیامبر تا حالا ما فقط به اندازه ی یک سال نوری نزدیک تر شدیم به آندرومدا و هنوز خیلی راه مونده.
فکرش رو بکن. کهکشان ها الان مثل جزیره هایی از نور هستن در دریای تاریک ِ تاریک که اگه بادبان کشتی رو در دل ِ سیاهی هدایت کنی بعد از هر دو و نیم میلیون سال بهشون میرسی! (اگه نور باشی!)
آندرومدا یک ترلیون (هزار میلیارد) ستاره داره و راه شیری یک سومش ستاره داره. پس ما اون کوچیکه ایم و این ماییم که بیشتر سرعت میگیریم موقع برخورد و البته این ماییم که جذب ِ آندرومدا میشیم.
فاصله ی بین ما و آندرومدا حدود دو و نیم میلیون سال نوریه. این یعنی از زمان تولد پیامبر تا حالا ما فقط به اندازه ی یک سال نوری نزدیک تر شدیم به آندرومدا و هنوز خیلی راه مونده.
حالا بزرگتر ببینیم این قضیه رو. دنیایی که می بینیم یه کره ایه که شعاعش ۴۰ میلیارد سال نوریه. یعنی فقط «چهل هزار» برابر ِ فاصله ی ما تا آندرومدا. توی این کره حدود ِ ۱۰۰ تا ۵۰۰ میلیارد دونه کهکشان مثل راه شیری و آندرومدا هست که پخش هستن اما نه به صورت ِ نقطه نقطه توی همه جای کره. عجیبه. همه ی این کهکشان ها دور و بر ِ هم هستن و همونطور که در نقشه ی زیر دیده میشه پرنورترین جاهای نقشه شبیه ِ به یه درخت! (شکل زیر)
عمر ِ دنیا ۲۰ میلیون ساله و در زمان ِ این برخورد ۲۵ میلیون ساله میشه.
به نظر میرسه که این دنیا خیلی جوانه هنوز چون اگه حساب بشه میبینی که تا حالا از این برخوردهای بین کهکشانی فقط ۱۰۰ تا بیشتر رخ نداده! دنیا بی تجربه است. و حافظ درست نمی گه که این دنیا پیره!
به نظر میرسه که این دنیا خیلی جوانه هنوز چون اگه حساب بشه میبینی که تا حالا از این برخوردهای بین کهکشانی فقط ۱۰۰ تا بیشتر رخ نداده! دنیا بی تجربه است. و حافظ درست نمی گه که این دنیا پیره!
پنج میلیارد سال ِ دیگه اگه زمین هنوز توش آدم زندگی کنه اون آدم ها چطورین؟ اینترنت دارن؟ ماها رو می شناسن؟ توی کلاس اول دبستان چی می خونن؟ تلفن هاشون چه شکلیه. فیس بوک دارن؟! این سوال ها خیلی خنده دارن! واحد پولشون چیه؟ هنوز سیب و گلابی هست؟ هنوز فقر هست؟ بالاخره موجوداا هوشمند ِ سیاره ی دیگری رو پیدا کردن؟ روزنامه دارن؟
این سیاره ی کوچیک جاییه که ما توش به دنیا میایم کمی به آندرومدا نزدیک میشیم و همین جا می میریم و خاک میشیم. ما هیچ جای دیگه ای نداریم که بتونیم بریم. بگذریم که عجیبه که ذهن ِ ما محدود به این سیاره نیست.
... محمد
1 نظر:
ممنون. اطلاعات جالبی دادید. هر جمله اش آدم رو به فکر وامیداره. منتظر مطالب بعدیتون هستم. موفق و شاد باشید.
ارسال یک نظر