به شرایط امروز به صورت شرایط موقتی نگاه کن. می دونم داری لذت می بری ازش اما (بدون اینکه بگی متاسفانه یا خوشبختانه) بدان که موقتی است.
شرایط به زودی عوض میشه و این قانون ِ همه ی این سدیم و پتاسیم و کلیسم و ... است که تو باهاش ساخته شدی. می دونم تو ان ها نیستی و دقیقا به همین دلیله که می تونی به جاودانگی فکر کنی. این فکر از کجا آمده مطمئنا از جنس ِ این دنیا نیست. تو فکری محال می کنی و حتا یک دونه چیز ِ جاودانه ندیدی اطرافت.
شاید خوشبختی در عدم ِ تغییر ِ لحظات ِ خوش نیست. شاید در اینه که خوشی را در لحظات موقتی حس کنی. می دونم خوشی از جنس ِ ابدیته و می دونم که از لحاظ فلسفی محاله که ابدیت رو بریزی توی این لیوان کاغذی ِ پر از چایی جلوی روت. اما ظاهرا میشه این کار رو کرد و این همه انسان ِ ماندگار سفارش کرده اند که کرده اند شده! راهش با خودت اما.
... محمد
Excerpt: Eternity and impermanent in a cup.
دوست داشتید! در «گوگل+» یا «فیسبوک» شراکت (share) کنید.
0 نظر:
ارسال یک نظر