۱۳۹۲ تیر ۹, یکشنبه

حرمت ِحریم دوستی تا کجاست؟


سلام دوستان ...
چقدر این واژه حرمت داره؟ آره همین واژه ی " دوست " رو می گم ،
همین عزیز واژه ی به ظاهر ساده ی معمولی که شاید تو روزها و لحظه هامون خواه و ناخواه بارها و بارها تکرار می شه و گاهی اونچنان پررنگ می شه و ما رو درگیر خودش میکنه که عین مشغله های خودمون بهش مشغول میشیم و تمام روحمون رو درگیر خودش می کنه و گاهی هم ...
بگذریم ...
اما امروز بعد از قریب ِ سی و چهار سال ، امشب کوبه ی این سوال عجیب داره ناقوس وار می کوبه تو اطاقک ِ وجودم که حرمت حریم این واژه تا به کجاست ؟
دارم از آدم ها حرف می زنم ... از دوستیهاشون ... از غصه هایی که برای هم می خورن و از غمها و بغض ها و نگرانی هایی که  به خاطر همدیگه تحمل می کنند ... چه از اونهایی که شونه به شونه ی همدیگه و چه از اونهایی که حتی روح دیگری ازش خبر نداره ...
تا کجا دوستی وظیفه به حساب میاد و تا کجا میشه مثل ِ ادای یک دین و از کجا به بعد میشه یه جاده ی یک طرفه ... میشه عذاب میشه رنج میشه ...
دوست عجیب واژه ی پر حرمت و عزیزیه در نظرم و حرمت واژه رو تنها واژه ست که میتونه بشکنه و خورد کنه ...
در حریم ِ پر حرمت ِ این واژه به راحتی هر حرفی نزنیم ... هر نظری رو به راحتی ابراز نکنیم و بی محاکمه و ناعادلانه و عجولانه هرگز هیچ حکمی در حق  هیچ دوستی صادر نکنیم ...
شما رو به حرمت ِ همین واژه کمی درنگ کنید پیش از گفتن ِ واژه ها در حق دوست... پیش از بالا بردن صدا در حریم ِ پر حرمت  این نام ِ به ظاهر ساده که به همین سادگی بر هر انسانی که دور و بر ماست و دارد اسم ِ دوست را بر خود یدک می کشد نهاده نشده!
نگران شدنها در حق ِ انکه دوست ِ ماست کمترینیست که از یک دوست بر می آید حتی اگر ما هیچ کاره ی آنی باشیم که دارد سرمان داد می کشد و بازخواستمان می کند که چرا سراغ او را از دیگری گرفته ایم ...
دارد شبیه هذیان های شبانه میشود بعد از اینهمه دور ماندن از اینجا ...
خدایا شکرت که اینجا هنوز چراغی روشن است و دوستانی دارم ... شکرت خدایا بینهایت شکر... از اینجا تا بلندای نزدیک ِ شانه هایت تو را شکر ...

Excerpt: Some Words About Importance Of Friends And Friendship ...

دوست داشتید! در «گوگل‌+» یا «فیس‌بوک» شراکت‌ (share) کنید.

1 نظر:

محمد گفت...

امیر جان. ممنون از دلنوشته ی پر احساست. شفا همیشه خواهد بود و تا وقتی بلاگ اسپات است شفا هم هست. شفا ۱۲ ساله که داره کار می کنه. چیزی که بودن هیچ چشمداشتی ۱۲ سال این همه مطلب غنی به دیگران رسونده حتما روزانه صدها خواننده داره و بیشتر هم میشه. من هم حسم اینه که پرت و پلا نویسی فیس بوکی داره کم میشه و دوباره رجعت دوباره ای به وبلاگ داره صورت میگیره. ملت روی اینترنت متوجه شدن که فیس بوک چیزی خلق نمی کنه. حتا نوشته های فیسبوکی در مقایسه با نوشته های وبلاگی شوخی ای بیش نیست. خوشحالم می نویسی.