مانند روان خویش دوست میدارد ,
گرامی چون چشم خویش ,
هرگز رهایشان نخواهد کرد
چون آنها بمیرند , خود یزدان خواهد مرد ,
آنها زنده میمانند و در نعیم جاودان خواهند زیست.
هنری مور
روانی که دارد نشان از خدا
نباشد ز دادار گردون جدا
به درگاه یزدان گرامی بود
به گیتی سر افراز و نامی بود
رها می نسازد ورا کردگار
بیارد هماره ورا راست ,کار
چنین روح هرگز نیابد زوال
گشاید به آفاق و افلاک بال
نمیرد از آن رو که مرگش گران
بود بر فروزنده ئ این جهان
0 نظر:
ارسال یک نظر