طعام نور

زان می عشق کزو پخته شود هر خامی

گر چه ماه رمضان است بیاور جامی

عيسي ابن مريم:اللّهم ربنا انزل علينا مائدة من السماء تكونلنا عيدا لاولنا و اخرنا
عيساي مريم گفت:اي پروردگار ما، اي اله و معبود ما، تو ما را از آسمان مائده اي فرست تا اين روز براي ما

و آيندگان ما عيد مباركي گردد

مائده-بخشي از آیه 114

مائده اي هست آسماني، و مائده اي هست زميني كه هر دو از موهبت هاي پروردگار جهان است يكي چون سيب و انجير و زيتون غذاي جسم ماست كه زبان، از شكر آن ناتوان است چگونه مي توان آن همه لطف و مهرباني و عشق و شيريني كه در انجير هست سپاس گفت:

بگير آيين خرسندی ز انجير

كه هم طفل است وهم پستان و هم شير

و يكي چون شعر و حكمت و موسيقي غذاي روح ماست كه ازعهده شكر آن نيز نمي توان بدر آمد:

پس غذاي عاشقان آمد سماع

كه در او باشد خيال اجتماع

مولانا

خداوند منان بر مائده هاي زميني ما را منتي ننهاد، اگرچه از لطف وخوبي آنها ياد كرد و دعوت به تفكر وتدبير در اين آيات الهي فرمود:

هو الذي انزل من ا لسماء ماء لكم منه شراب و منه شجر فيه تسيمون*ينبت لكم به الزّرع و الزّيتون و النخيل و الاعناب و من كلّ الثّمرات انّ في ذلك لاية لقوم يتفكّرون*نحل- 10 و 11

اوست خدايي كه از آسمان آبي فرو فرستاد كه از آن بياشاميد و درختان بي شمار پرورش دهيد و براي شما زراعت ها و زيتون و خرما و انگور و هرگونه ميوه ديگر بپروريد همانا كه در اين نعمت ها آيات و نشانه هاي قدرت الهي بر اهل تفكر هويداست.

اما بر مائده هاي آسماني كه به دست رسولان كريم خويش بر ما فرستاد از لفظ منت ياد كرد تا دريابيم عظمت و جلال آن مائده را، و شكوه آن فرشته رحمت را كه چون خورشيد به سلام ما آمده است:

لقد منّ الله علي المومنين اذ بعث فيهم رسولا من انفسهم يت لوا عليهم اياته و يزكّيهم و يعلّمهم الكتاب والحكمة و ان كانوا من قبل لفي ضلال مبين

آل عمران- 164

همانا كه خداوند بر اهل ايمان منت نهاد كه رسولي از خود ايشان در ميانشان برانگيخت تا بر آنان آيات خدا را تلاوت كند و نفوس آنان را از هر عيب و آلايش پاك گرداند و ايشان را احكام الهي و حقايق حكمت بياموزد، هر چند كه از آن پيش در گمراهي آشكار بودند.

و سرّ برتري مائده هاي آسماني بر جميع مائده هاي زميني آن است كه مائده هاي زميني را چون گل بستان وفا ئي نيست و زود باشد كه جمله به بادي پريشان شوند و درگذرند، اما ما ئده هاي آسماني راه بر بهشتي مي گشايند كه داس زمان را بر آن دست نيست و از اسارت پنج و شش آزاد است. گل همين پنج روز و شش باشد وين گلستان هميشه خوش باشد از اين رو اين دفتر از مائده هاي آسماني را، با دفتر سال و ماه قرين كرديم و ابديت را در كنار زمان نهاديم زيرا ابديت با فرزندان خو د كه روزان وشبان باشند عشق مي ورزد. و ما از دامن همين روزان وشبان به سوي ابديت مي رويم و چه خوشتر كه در اين راه ما را توشه اي باشد که درعين سيردر مراتب زمان و برخورداري از مواهب زماني و مائده هاي زميني ، هرهفته طعامي نيز از مائده هاي آسماني تناول كنيم و وقت خود را به عطر روح پرورعشق كه جوهرهمه مائده هاي آسماني است خوش و خرم گردانيم . و اين غزل حافظ را همراه با قدسيان

آسمان زمزمه كنيم كه:

صباوقت سحربويي ز زلف يارمي آورد

دل شوریده ما را به بو بر کار می آورد

فروغ ماه مي ديدم زبام قصر او روشن

که روی از شرم آن خورشید در دیوار می آورد

سراسربخشش جانان طريق لطف و احسان بود

اگر تسبیح می فرمود اگر زنار می آورد

عجب مي داشتم ديشب زحافظ جام و پيمانه

ولی منعش نمی کردم که صوفی وار می آمد

و درود بر ميزبانان مائده آسماني باد
حسين محي الدين الهي قمشه اي