یه دفعه به سرم زد ببینم از کی توی شفا نوشتم ، بعد تک تک آرشیو سالهای قبل رو باز کردم تا مطلبهای قدیمیم رو پیدا کنم . نوشته های یه آدم اگه از سر صداقت باشه یه عکس 4*6 از روحشه . بعد همینطور که مطلبهای سالهای قبل رو باز میکردم ، درست مثل ورق زدن آلبوم شخصی که عکسهای نوزادی تا بزرگ شدن آدم رو توی صفحه به صفحه خودش جا داده ، توی مطلبهام خودم رو میدیدم که که چقدر به تدریج تغییر کردم ، چقدر بزرگتر شدم . گاهی اوقات شاد بودم گاهی ناراحت ، گاهی کلافه گاهی رها . و دیدم هر مطلبی که توی شفا نوشتم بیشترین تاثیر رو روی خودم داشته . یه حس عجیبی پیدا کردم . تجربه جالبی بود!
--------------------------------
پی نوشت: اگر به آرشیو نگاه بکنید چند روز دیگه شفا میره توی هفت سال . ای نویسندگان و خوانندگان شفا موافقید برای دسامبر کلا برنامه و متنهای ویژه ای داشته باشیم ؟ پیشنهاد بدید .
0 نظر:
ارسال یک نظر