تو ببخش چون همیشه،تو بمان

مادر می گفت که آیه ای در سوره ی " الْمُلْك " هست که خوب که می اندیشی ؛

هفتاد ِ آدم را می سوزاند:

" إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ "

" بی ترديد كسانى كه در نهان از پروردگارشان مي ترسند ، براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است."

آیه 12 سوره الملک

-------------

پ.ن:

1.این روزها سخت عطش ِ نوشته شدن دارم ،هم نوشته شدن و هم قصه روایت کردن..اما نمی توانم.

2.جایی صدای تولد می آمد،

" محمد " عزیز،

ببخش بی خبر موندیم اگر روز ِ میلاد ِ تو بود.

خیلی به تو مدیونم،روز ِ میلاد ِ وجود ِ گرانقدر و بخشنده ات بی شک از مبارک ترین روزهاست.

3.عزیزی چون پدر،

فرشته ای چون مادر،

نزدیکتر بیا..نزدیکتر..

نلرزد دلت،

" دم غنیمت است."

در گردنش بیاویز..

غرق ِ بوسه اش کن و به بویش،به عطر ِ حضورش سرمست شو..

آخراین روزها فرصت ِ با هم بودن ها خیلی کوتاست،خیلی..

4.سر ِ آخر اینکه:

خدایا شکرت که اینجا ؛

" شفا " ،

هست.