گاهی یاد اونهایی که بچههاشون اعضای خانواده شون این مدت شهید شدن میافتم، بعد یاد مردم هایتی میافتم اون بچههایی که الان تنها وبی سرپناه موندن...
تلخه اما سرمو بالا میگیرم.
یه مجموعه کتاب و سی دی چاپ شده به نام لالاییهای ایران ، کار سیما بینا، باید کار خیلی جالبی باشه، یه جایی در موردش میگه
او می گوید: "شما می بیند ریتم موسیقی، کلام، نوع صدا سازی و تحریرسازی، مقام ها و فراز و فرودها در لالایی های نواحی مختلف عوض می شود و کاملا تفاوت دارد. این مربوط به آب و هواست. اگر کویری است تفکر، رفتار و موسیقی و ریتم آنها فرق می کند. در بین کسانی که زندگی کوهستانی دارند یا مرزنشین هایی که عشایرهستند لالایی جنبه حماسی پیدا می کند. وقتی مادر با بچه خود خلوت می کند شاید لالایی ها ی او تنها مربوط به بچه نیست، درد و دل اوهم هست. در عین حال مادر آهنگی را می خواند که برایش مانوس است وچه بسا از نغمه هایی است که در موسیقی منطقه خوانده می شود."
او می افزاید: "خیلی وقت ها در مناطق کوهستانی مثل کردستان بچه را به شکار و اسب سواری تشویق می کنند که پهلوان و قوی بشود: من می خوام سوار اسب بشی، آهو شکار کنی...در یک جایی دیدم می خواندند: بغداد مثل یک لیمو در دست توست یعنی قدرت داری. اما در مناطق کویری که سرسبزنیست و مردم آرام تر هستند تشبیه به گل و گیاه در لالایی ها دیده می شود که برای آنها مهم هست. اما پیام و کلام لالایی ها همان دعا و ثنا و مهری است که مادر به بچه اش دارد".
اینم جالبه:
"مناطق مختلف در ایران موسیقی های مختلفی ارائه می کنند که نکته جالبی بود که برخوردم و دیدم که لالایی ها اکثرا در دشتی و دشتستانی و دستگاه شور زمزمه می شوند. برای اینکه یک مادر معمولا موزیسین و آهنگساز نیست اما وقتی نغمه ای را زمزمه می کند، موسیقی آن در دشتی و دشتستانی است. به این ترتیب برای من ثابت می شود که دستگاه شور مادرموسیقی ایرانی است."
یه مجموعه انیمیشن روی تیوب هست لالاییهای کشورهای مختلف به زبان خودشون خیلی معصومانه ان،خیلی خوبن...
3 نظر:
مرسی مهزاد ، انتخاب کاریکاتوره هم خیلی خوب بود.... ولی بسیار دردناک :(
راستی دوباره داشتم ناسیونالیست می شدم < سیما بینا :)>
فکر نمیکنم ناشناس
ارسال یک نظر