سلام ،
خواب ِ قشنگ ِ دیشبم بهونه ای شد واسه الان اینجا نوشتنم
من خیلی اینجا رو دوست دارم خیلی
این خیلی که میگم اندازه بغل ِ باز و دستای گشوده ی بچه های کوچولوست وقتی میخوان بیشترین مقیاس رو از دوست داشتنشون نیشون بدن.
دیشب خواب ِ شفا رو دیدم،
یعنی خواب ِ " محمد " رو و چند تا دیگه از بچه های قدیمیه اینجا رو
البته چهره ی محمد رو روشن و واضح میدیدم هر چند هیچوقت ندیدم اش.
دور ِ یه سفره مانندی نشسته بودیم و داشتیم حرف میزدیم با هم ،
اون سفره هه بی شک شفا بوده ،
من توی این همه سال خیلی از این سفره لقمه گرفتم و به قول محمد بزرگ شدم و همواره دوست داشتم قدردان ِ این بزرگ شدن باشم.
شکرگزاری نعمت ی بودن ِ چنین جایی هم نوشتن در اون و حرف زدن با اهالی عزیز ِ اینجاست.
هرچند این روزها دیدن ِ این صفحه و هر لحظه دسترسی بهش مشکل شده چه برسه به نوشتن درش اما " خواستن همان و توانستن همان"
میمونه مشغله های زندگی یا بهتره بگم نبرد در کارزار ِ سخت ِ بودن که روز به روز هم بر سختی ها و ناملایمتی هاش داره افزوده میشه ...
نمیخوام سیاه بگم و بنویسم بعد ی اینهمه ماه ، اما گاهی وقتها روز به شب میرسه بی اونکه حتی فرصت ِ یک صفحه مطالعه و خلوت با خودمون رو داشته باشیم یا برای دیدن و تجربه کردن ی این دنیای بزرگ ِ ناشناس بتونیم وقت بگذاریم...
گاهی وقتها هم الکی شلوغش می کنیم و ساعتها وقتمون در رنج ِ از تنهایی و تکرار سپری میشه ...
با تمام ِ اینها " شفا " مثل ِ یه مدرسه ی قدیمی پابرجا خواهد موند و با سرزدن بهش یاد ها زنده خواهد شد واسمون از روزهای کوچیک بودنمون ...
بهترین راه برای ورود و استفاده از امکانات بلاگر و عبور از سیستم فلفلینگ وی پی ان سرورهاست ،البته یه سروری که سرش به تنش بیارزه و بتونه سرویس خوبی ارائه بده!!!
هر چند مستلزم صرف هزینه ای معادل 10 هزارتومن برای یک دوره سه ماهه ست ( که یه جورایی پول ِ زوره اما کاریش نمیشه کرد ) اما می ارزه یه جورایی...
و در پایان :
اي خداي ِ نزديكتر از رگ ِ گردن به من،
تنها از تو " لياقت " و توان ِ شكر ِ داده هاي بي انتهايت را مي طلبم.
چشم ام مي گشايي،
روحم به پرواز در مي آوري،
در لحظه مسافرم مي كني و ميبري و بازم مي آوري،
دستم مي گيري و در لحظه در عرشت به ضيافتم فرا مي خواني،
دم بر نمي آورم.
خود را رها مي كنم.
وقتي " تو" هستي،
وقتي " دوست " هست،
" واژه " هست،
" برادر" هست،
" اميد " هست،
" رنگ " هست،
" آسمان" هست،
" زندگي " هست،
" عشق " هست،
و " ايمان " هست و " تو " هستي و " تو " هستي و " تو " هستي،
مرا به نام فرا خوانده اي وقتي،
چگونه بمانم؟!
چگونه بنالم؟!
چگونه به ناتمام ام رضا دهم؟!
چگونه راضي شوم به اينگونه بودني؟!
مرا جز عرصه ي عرش ِ كبريايي ات راضي ام نمي كند.
من جز به كمتر از " تو " راضي نمي شود روح ِ عاصي و جان ِ بي قرار و جدا افتاده ام.
مرا راه مي دهي،
مرا راه مي دهي و راه را نشانم مي دهي.
چگونه بمانم؟!
چگونه نيايم؟!
چگونه بودنم را به كمترين هايي كه از آن ِ من نيست و وصله ي ناجور ِ نافرمي بيش نيست بيالايم؟
چگونه شكوه كنم!
كم بياورم!
نا اميد باشم!
خسته باشم!
اينهمه اي كه بخشيده اي و نمي بينم و نميدانم و هنوز به دركش نرسيده ام تا كجا هايم كافيست ومي آوردم و من بي خبر ِ آنم.
مرا ببخش...
هيچ آبي را ياراي فرو نشاندن ِ اين آتشي كه در من نهاده اي نيست كه نيست!
و هيچ ياسي را توان و ياراي در افتادن با اميدي كه در دلم نشانده اي،
و از آدمها زياد بد عهدي ديده ام و تنها تويي كه درتحقق ِ وعده هاي راستين و نوراني ات هيچ خللي وارد نيست و وفاي عهدت بر من عيان است و جان ِ جانم بي قرار ِ لايق ِ وفاي عهد ِ چون تويي بودن و تو را به تمام زندگي كردن.
تا هميشه يي كه هستي هم كه بنويسم پاياني ندارد " حرف " هايم با " تو "
به نام ِ نامي ِ اميد ِ رهايي از تاريكي هايم،
به نام ِ نامي ِ " نور " ات سكوت مي كنم،
و در دل به هزار آواي خاموش مي خوانمت...
-----------------------------------------پ . ن 1 : چه حس ِ خوب و عزیز و وصف نشدنی میده به آدم بعد از مدتها نوشتن ، اون هم توی همچین جایی نوشتن!
نویسنده ها و بر و بچس شفا یالا بجنبید و به خط ! از من گفتن، کیف میده و امتحانش مجانیه ! مثل ِ حس ِ طعم ِ اون چایی خوش طعمه میمونه به قول ِ محمد !
پ . ن 2 : برگردید و یه گریزی به " شازده کوچولو " تون بزنید اگه هنوز داریدش ، اگه هم پیداش نمیکنید حتمن در اولین فرصت یکی نو و تازه اش رو بگیرید و شیرجه بزنید توش و زندگی کنید باهاش ... زندگی ...
6 نظر:
امیر جان ممنون که مثل همیشه گلی. حالا تو خوابت من چه شکلی بودم؟ :)
یه جثه ورزیده با موهای کم پشت که کمی جلوی سرت خلوت بود و کم ترافیک ;)
با یه چهره ی مهربون و یه نمه کوچولو نامحسوس ته ریش !!!
خداییش خیلی دلم میخواد ببینمتون
همه ی اهالی شفا منظورمه!
آخ چی میشد اگه میشد !
امیر جان ممنون که دوباره اومدی و برامون نوشتی ! خوشحالمون کردی ! کشته منو این عکسهایی که برای پست هات انتخاب می کنی!!!همیشه عالین!(:
خداییش منم خیلی دلم می خواهد همه ی بچه های خوب شفا خصوصا" محمد رو ببینم!(:
پی نوشت 1: بعد از چند سال خواننده شفا بودن می خوام به جمع صمیمی نویسندگان شفا بپیوندم! (:
پی نوشت 2:من همیشه گفتم و میگم:آدم اگه "طالب" باشه از دیوار بتنی هم رد میشه! فلفلینگ که سهله(:
"شکرگزاری نعمت ی بودن چنین جایی هم نوشتن در اون و حرف زدن با اهالی عزیز ِ اینجاست"
"با تمام ِ اینها " شفا " مثل ِ یه مدرسه ی قدیمی پابرجا خواهد موند و با سرزدن بهش یاد ها زنده خواهد شد واسمون از روزهای کوچیک بودنمون ..." (:
ممنون امیر جان! ممنون!
مهدی جان. اگر می خواهی در شفا بنویسی خواهش می کنم به ای میل معرفی شده در قسمت درباره ی شفا نامه بده. ممنون.
چه دقیق خواب دیدی آقا امیر! :)
ارسال یک نظر