۱۳۹۲ مرداد ۷, دوشنبه

سلام

وارد مغازه ای شدم. گفتم سلام.
صاحب مغازه گفت: درود ِ بی کران بر شما.

فهمیدم طرف از این ۷۰۰۰ ساله هاست. خواستن بگم: «هوخشتره چطوره؟» اومدم بگم باز حرفم رو خوردم.

من سلام رو خیلی خیلی بیشتر از کلمه ی مزخرف ِ درود دوست دارم. توی سلام حس ِ زیبای دوستی و اینکه از من به تو آزاری نمی رسه و من هم برای تو سلامت آرزو دارم هست. اما درود یک کلمه ی بی قواره ی زشته که فقط ۷۰۰۰ سالشه. مثل این می‌مونه یه پیر زنی ۹۰ ساله بزک کنه و قاطی ِ دختر بچه ها بشه.

وقتی گشتم ببینم درود یعنی چی دیدم براش از آبدوغ خیار معنی هست تا کوهی در یمن و عضوی از بدن ِ آهوی هوخشتره و ... . خلاصه اینکه سلام!

... محمد 

Excerpt: Slam versus Dorood.

این مطلب را share کنید.

11 نظر:

ناشناس گفت...

سلام
متاسف میشم که می بینم محمدی که رو خودش این قدر کار می کنه و اهل مداراست این طور راجع به یک آدم و یک کلمه به قاضی میره ...
ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

Hoda گفت...

مسله اینه که درود در اینجا معنی خاصی میده. یعنی در واقع وقتی می شنوی ایرانی میگه درود یعنی اینکه به تمام جامعه یی که الان دارند در ایران زندگی می کنند پشت کرده و جامعه ی رو تقدس می کنه که الان مرده. پرچم کشوری رو میزنه که وجود نداره.

من هم از آدم هایی که درود می گویند ناخودآکاه می ترسم و در کنارشون احساس امنیت نمی کنم. شاید چون با هویت من جور در نمیان یا حس می کنم تمام زندگی الان من را نفی می کنند و چیزی را می خواهند به من به عنوان حقیقت بفروشند که سال هاست در جامعه ایران نیست.

درود کلام بدی نیست اما از اصرار این جور آدم ها برای زندگی در گذشته چیزی نمی فهمم.

محمد گفت...

سلام هدی:
ممنون از نظرت. موافقم. عده ای در گذشته زندگی می کنند. اما هدفشون از این مسخره بازی و کلمات احمقانه ای مانند درود اینه که وحدت از بین بره. حسابش رو بکن توی جامعه ای که یکی بگه سلام و دیگری در حوابش بگه درود و این از اون بترسه و اون از این بترسه چه راحت میشه دزدی کرد و همه ی پیشرفت ها رو عقب انداخت.

سلام ناشناس:
متاسفم که اسم نداری. حداقل من یک اسم دارم! اما شعرت زیبا بود. ممنون که نوشتی. من خدا یا یزدانی که که تارش خرد باشد و پودش داد را می شناسم. اما بنظرم موجود ِ جالبی نیست. خدای من کسیه که مهربان هم هست. اینی که شما می گی منو یاد ِ میدونی کی میندازه؟ یاد ِ یک آدم ِ خشک که فقط با عقل و بی احساس داره برخورد می کنه و آدم بسیار درستکاریه. مثل مثلا یک تاجر ِ خیلی موفق و خوب اما ترسناک. این موجود البته خدای من نیست.

ناشناس گفت...

خواهش می کنم.
بله، حق با شماست، خدای مهربون هم مدارا می کنه و با یک کلمه به قاضی نمیره عزیز.

محمد گفت...

دوست عزیز: من به قاضی نرفتم. فکر کنم بیشتر شما هستید که دارید به قاضی می رید راجع به من. لطفا متن رو بخونید. کجاش قضاوت ِ من نسبت به اون آدم هست نمی دونم. کجا من رفتارم به او آدم عوض شد؟ آیا من کلمه ی درود رو ب سلام مفایسه نکردم؟ آیا ورای این مقایسه رفتم؟ من سالهاست رفتارها رو فضاوت می کنم نه آدم ها رو. اما شما مستقیما من رو قضاوت کردید. کمی خودتون رو بهتر بشناسید شاید کمک حال باشه. ممنون از اینکه هستید و نوشتید اینجا.

... محمد

ناشناس گفت...

درسته من شما رو قضاوت کردم. این اشتباه من بود و از هشدارتون و پیشنهادتون (که پروسه ای تمام نشدنیه) ممنونم.
در مورد سوالی که پرسیدید.. اینکه رفتار بیرونی تون نسبت به اون شخص تغییر نکرده تسلط شما بر واکنش هاتون رو نشون میده و خیلی تحسین بر انگیزه. به نظر من شما با جمله ی "فهمیدم طرف از این ۷۰۰۰ ساله هاست." طرف رو قضاوت کردید. قضاوت خودشو فقط تو رفتارهای بیرونی ما نشون نمیده بلکه تو ذهنمون هم هست. بعضی از آدم هایی که از کلمه "درود" استفاده می کنن دنبال زنده کردن یه گذشته ی از دست رفته و از بین بردن وحدت نیستن. و حدسم اینه که از اینکه افرادی مثل شما و مثل هدای عزیز چنین برداشتی از این کلمه دارن تعجب می کنن. شاید برداشت شما و هدا (که موافق نظرش هستین) از کلمه "درود" هم به اندازه افکار و رفتار بعضی دیگه از استفاده کنندگان "درود" (که در رویای گذشته زندگی می کنن) نفی کننده دیگران به نظر بیاد.
چه قدر عالی که سالهاست رفتارها رو فضاوت می کنید نه آدم ها رو.
من نوشته های شما رو خیلی وقته دنبال می کنم، به همین دلیل حتی این جمله تون "مثل این می‌مونه یه پیر زنی ۹۰ ساله بزک کنه و قاطی ِ دختر بچه ها بشه." هم برام عجیب بود. هم شما و هم من پیرزن هایی رو می شناسیم (به خصوص در خارج از کشور) که با وجود سن و سال شون آرایش می کنند و از این کار لذت می برند. به هر حال قضاوت تلقی شدن یا نشدن هر جمله از متن شما به کسی بستگی داره که اون متن رو می خونه.
و حتما این امکان هم هست که من در مورد رفتارهای شما (متعهد بودن تون به رشد خود، اهل مدارا بودن تون، به قاضی رفتن تون، مهربان بودن تون) درست یا غلط قضاوت کرده باشم.
با آرزوی شادی و آرامش
و سلام (که من هم "سلام" را بیشتر دوست دارم)

محمد گفت...

درود بیکران بر شما :) و کرور کرور سخاوت بر گوله ی به باشسته ی شما دوست دادپیکر ِ عیبجوی ما. که شاعر گفت: من اگر کجم و اگر کوج: تو برو خود را باش! به هر حال سلام به شما عزیز ِ دل.

ناشناس گفت...

طرف 7000 ساله است که توهین نیست

forever84 گفت...

البته "درود" کلمه ی "مزخرفی" نیست ها
طبق فرهنگ معین و دهخدا، تقریبا همون سلام هست (با همون معانی)
به نظر من، در سه حالت از این کلمه به جای سلام استفاده میشه، یکی همون بحث هفت هزار ساله که محمد و هدی گفتند، دوم وقتی حس ادبی و شاعری بمون دست میده، سوم گاهی همینطوری برای تنوع
و باز از نظر من، تمام کلمات سلام یا درود یا های یا هلو میتونن حس دوستی و سلامتی رو منتقل کنند
در عین حال میتونن کاملا هم گمراه کننده باشند، به نظر شما کدام یک بهتر هست: شخصی که دشمنیش رو با تو علنی میگه، یا اونی که در ظاهر با تو رفیق فابریک اما در باطن دشمن
پس اینکه از من به تو آزاری نمیرسه، یک مقدار جای تردید داره
ضمنا، من هم مثل ناشناس از چند سطر اول متن محمد این برداشت رو کردم که محمد داره با یک کلمه در مورد اون شخص قضاوت میکنه. البته ادامه متن عوض میشه و صرفا متمرکز میشه به مقایسه کلمه سلام و درود

محمد گفت...

سلام فوراور عزیز.

forever84 گفت...

سلام به تو دوست عزیز